یکی از بازی هایی که با معرفی شدنش سر و صدای زیادی کرده است و با تریلر های زیبایی که کمپانی سازنده یعنی Ubisoft منتشر کرده است خیلی ها را به انتظار گذاشته است بازی زیبای Rainbow Six Siege میباشد که از سری بازی های Tom Clancy میباشد و این نسخه از Rainbow Six نسخه سوم از سری Rainbiw Six نیز میباشد که Siege نام دارد، یک شوتر تاکتیکی که مانند خیلی از بازی های شوتر دیگر نیست و شما باید با تیم خود هماهنگ باشید تا بتوانید پیروز رقابت های درون این بازی باشید، باید با تاکتیک بازی کنید، در Rainbow six siege شما نمیتوانید فقط به جلو بدوید و دشمنان را از پای در بیاورید، با تیم Gamingles و نقد و بررسی این شوتر تاکتیکی دوست داشتنی همراه باشید.
اولین چیزی که با ورود به بازی به چشم می‌آید، نبود یک بخش داستانی در Siege است که مسلما بسیاری از مخاطبان را ناامید خواهد کرد. مخاطبانی که به این موضوع عادت کردند و توقع دارند تا یک بخش داستانی کامل و صحنه‌های سینمایی و پر از انفجار را ببینند و در نهایت و پس از اتمام آن، وارد بخش چندنفره شوند و به تجربه‌ی بازی ادامه دهند. Siege هدفی متفاوت دارد. ما بازی‌های زیادی را می‌بینیم که به دلیل تمرکز کامل سازنده بر روی بخش تک‌نفره و داستانی، فاقد بخش چند نفره هستند و معمولا ایرادی به این موضوع گرفته نمی‌شود. چرا که بخش داستانی چیزی نیست که در یک بازی که به صورت کاملا Multiplayer طراحی شده است و هدف این بازی فقط Multiplayer است تاثیری داشته باشد، هرچند که بخش تمرینی در بازی وجود دارد اما به هیچ وجه نمیتوان آن را یک بخش داستانی دانست چرا که هیچ محتوای داستانی در آن وجود ندارد و چنین چیزی هرگز یک بخش داستانی نیست.
چیزی که در بازی Rainbow Six Siege خیلی جالب است و میدرخشد این است که حتی اگر یک بازیکن حرفه‌ای در بازی‌های چندنفره‌ی دیگر باشید، با ورود به دنیای Siege، مدتی را درگیر یادگیری خواهید بود و کمی طول می‌کشد تا به آن عادت کنید. اولین باری که وارد بخش MultiPlayer شدم به قدری بازی سخت بود که از انجام دوباره آن ناامید شده بودم! در این بخش دو تیم پنج نفره در مقابل هم قرار می‌گیرند. اگر دوستانتان در دسترس نیستند، مجبور به همراه شدن با نفرات غریبه خواهید بود و این در یک بازی مثل Siege قطعا به ضرر شما خواهد بود. تنها در صورتی این موضوع به تیم شما لطمه وارد نمی‌کند که تیم مقابل نیز به همین شکل گزینش شده باشد. اما در هر صورت در دفعات اول، لطمه‌ی جدی به شخص شما وارد خواهد شد! بازی هیچ ایده‌ای برای قرار دادن افراد هم سطح در مقابل یکدیگر ندارد. ممکن است در همان بار اول، رقبای بسیار با تجربه‌ای را ملاقات کنید که قبل از شما با Siege زندگی کرده‌اند. بازیکنانی که با تمامی امکانات بازی آشنا هستند و هر شخصیت را به خوبی می‌شناسند.
افکت‌های صوتی هم نقش خاصی را در بازی ایفا می‌کنند، چرا که تنها صدایی که در هنگام بازی کردن به گوشتان خواهد خورد صداهایی است که ناشی از اعمال دیگر بازیبازان به وجود می‌آید. مسلماً در بازی افکت‌های مختلفی نظیر صدای شلیک گلوله‌ها و… تعبیه شده اما این صدای مواردی نظیر آماده شدن دشمنان برای حمله از سمت یک در یا تخریب یک دیوار برای وارد شدن به یک اتاق و یا تلاش یک دشمن برای رد شدن از سد آن سیم خاردارهایی که روی زمین کشیده‌اید است که به شما کمک می‌کند تا برای پذیرایی از دشمنان آماده شوید. در بازی Rainbow Six Siege چیزی که بسیار اهمیت دارد و اگر به آن توجه کافی داشته باشید متوجه خواهید شد که میتوانید با استفاده از آن و توجه کافی به آن بازی را ببرید و یا حتی تیم خود را نجات دهید! آن چیز چیزی نیست جز صدای پای دشمنان، بله! در بازی Rainbow Six Siege باید بسیار حواستان به صدای پای دشمنان در بازی باشد، چرا که صداگذاری در این بازی به شدت خوب و دقیق کار شده است و اگر از هدفون های حرفه ای و خوب استفاده کنید قادر خواهید بود تا مکان دقیق دشمنان و یا دوستان خود را فقط با صدای پای آنها شناسایی کنید و به هم تیمی خود بگویید! پس پیشنهاد ما به شما این است که حتما از هدفون برای بازی کردن این عنوان یعنی Rainbow Six Siege استفاده کنید، حتی اگر هدفون حرفه ای و گیمینگ ندارید از هدفون های معمولی و یا Handsfree های موبایل استفاده کنید و تاثیر آن را در بازی خود ببینید!
و اما از نظر گرافیکی، با عنوانی قابل قبول طرف هستیم. بافت‌ها کیفیت قابل قبولی دارند. نورپردازی بازی نیز در یک کلام، عالی است. افکت‌هایی نظیر خون، دودی که اسلحه‌ها هنگام شلیک گلوله بلند می‌شود و موارد دیگر هم طراحی قابل قبولی دارند. طراحی محیط‌ها هم بسیار خوب و از جزئیات زیادی بهره می‌برد. اما بدون شک مهم‌ترین نکته در مورد گرافیک بازی، مربوط به تخریب پذیری بی‌نظیر آن است که مانور زیادی بر روی آن داده شده بود و خوشبختانه بسیار هم خوب از آب در آمده است. تخریب پذیری بازی در یک کلام فوق العاده کار شده است، یا بهتر است بگوییم تخریب پذیری در این بازی به شدت چشم نواز است به طوری که شما دوست دارید تا در یکجا بنشینید و تخریب شدن محیط بازی را ببینید، هر شخصیتی با ابزاری که در اختیار دارد قادر است به یک نحوی محیط بازی را از بین ببرد، به عنوان مثال با تخریب کردن سقف اتاقی که دشمنان در آن مستقر هستند میتوانید به آنجا نفوذ کنید، محیط‌ها همگی تخریب می‌شوند و این حس را به شما القا می‌کنند که به هیچ‌جایی نمیتوانید پناه ببرید و نباید به پناهگاه‌هایتان اتکا کنید. تخریب پذیری بازی جزو بزرگ‌ترین نکات مثبت بازی است که به خوبی برروی گیم پلی بازی هم تاثیرگذار است. همچنین در کنسول‌ها، بخش چندنفره به صورت ۶۰ فریم بر ثانیه اجرا می‌شود و بخش‌های Situations و Terrorist Hunt به صورت ۳۰ فریم بر ثانیه. این تفاوت هم چندان جالب نیست و ممکن است به مزاق عده‌ای از طرفداران خوش نیاید. هیچ دلیل قانع کننده‌ای هم برای این تفاوت نرخ فریم در بخش‌های مختلف وجود ندارد. در ساخت بازی، از موتور گرافیکی قدرتمند Anvilnext استفاده شده که پیش از این در ساخت اکثر عناوین سری Assassin’s Creed از آن استفاده شده بود و قرار است در توسعه عنوان مورد انتظار For Honor نیز از آن استفاده شود.
اما هنگامی که بازی را خریداری میکنید و تازه به آن وارد میشوید، همه چیز آنطور خوب نیست شما در ابتدای بازی یک سرباز ساده هستید و عملا هیچ‌گونه تجهیزات خاصی به همراه ندارید! تمام شخصیت‌های بازی در ابتدا قفل هستند و شما مجبور به جمع آوری امتیاز برای آزاد کردن آنها هستید. این پایان کار نیست و هنوز هم بازی برای یک بازیکن تازه وارد، سورپرایزهای بی‌رحمانه‌ای خواهد داشت که در کنار تمام موارد ذکر شده، به تجربه‌ی شما در ساعات ابتدایی به شدت لطمه وارد خواهد کرد. هیچ‌گونه Respawn یا بازیابی سلامتی در حین مراحل وجود ندارد. همه چیز به میزان سلامتی شما بستگی دارد. سلامتی شما در بازی در بازه‌ای ۱۰۰ تایی عددگذاری شده که معمولا با یکی دو بار برخورد گلوله به شما به صفر می‌رسد و بر زمین می‌افتید.
چیزی که در Rainbow Six Siege اهمیت دارد کار تیمی است، اگر با تیم خود یا دوستان خود هماهنگ نباشید و خود سرانه بازی کنید مطمین باشید که بازنده ی بازی خواهید بود تمام اعضای تیم وظیفه دارند تا محل مورد نظر را به شیوه‌های مختلف مقاوم یا تله گذاری کنند. این کار به شیوه‌های مختلفی انجام می‌شود. هر شخصیت ابزاری متفاوت برای تله‌گذاری یا کمک به هم‌تیمی‌ها در اختیار دارد. مثلا سیم‌خاردار که در کنار درها قرار گرفته و باعث گیر کردن و کند شدن دشمنان می‌شود. شخصیتی دیگر با استفاده از نوعی مین که روی چارچوب درها نصب می‌شود به کمک اعضای تیم می‌آید. دیگری با گذاشتن وسیله‌ای در اطراف آن اتاق، باعث اختلال در دوربین‌های تیم مهاجم می‌شود و از لو رفتن مکان مورد نر جلوگیری می‌کند. بعضی شخصیت‌ها هم توانایی تله‌گذاری ندارند و در عوض به هم‌تیمی‌های خود جلیقه‌ی اضافی یا یک نوع سپر محافظ هدیه می‌دهند.
عادت کردن به شخصیت های بازی چیز بسیار مهمی است، شما باید حواستان باشد که با چه بازیکنی بازی کنید و کم کم به او عادت کنید چرا که هر شخصیت قابلیت های خودش را دارد و همچنین اسلحه های خودش را دارد پس شما نمیتوانید با همه ی آنها به خوبی خوب بازی کنید و باید به یک یا چند شخصیت عادت کرده باشید، پس انتخاب کاراکتر‌ها با توجه به خصوصیات آنها، میتواند بسیار مهم باشد و خود به تنهایی یک نکته‌ی تاکتیکی تلقی شود. نکته‌ی مهم این‌جاست که چگونه از امکانات استفاده کنید. اگر کمی خلاقیت به خرج دهید و باهوش باشید، با همکاری اعضای تیم یا به تنهایی، میتوانید دست به کارهای شگفت‌انگیزی بزنید. هر کاری که فکرش را بکنید با استفاده از ابزارهای بازی ممکن می‌شود. به طور مثال تله‌ی انفجاری را روی ستون دیوار و به سمت داخل نصب کنید و از بیرون یک دیوار موقت روی در ایجاد کنید. اعضای تیم مقابل هیچ دیدی به این دوربین ندارند و کافیست برای ورود به محل مورد مورد نظر، دیوار را شکسته و قصد ورود داشته باشند تا به همین سادگی و بر اثر انفجار از بین بروند.
نقشه های بازی تماما سر بسته و داخلی هستند، شما باید درون خانه ها و ساختمان ها مبارزه کنید و در این میان باید نقشه های بازی را به خوبی بشناسید باید نقاط مختلف آن از جمله اتاق‌ها و راه‌های نفوذ را به خاطر بسپارید. محیط‌های بازی تنوع خوبی دارند و حتی شامل یک کشتی گرفتار شده در یخبندان یا یک هواپیما نیز می‌شوند. همچنین هماهنگی بین اعضای تیم نیز بسیار مهم است. اگر با دوستان خود یک تیم را تشکیل دهید، بیشترین لذت را خواهید برد و نتایج بسیار خوبی نیز خواهید گرفت. اگر قرار باشد هر کسی بدون توجه به دیگری، کار دلخواه خود را انجام دهد، احتمال شکست بسیار بالا می‌رود. این در حالی است که اگر با استفاده از میکروفون برای حمله یا دفاع برنامه ریزی داشته باشید، همه چیز فرق می‌کند و تیم حریف به سختی میتواند شما را شکست دهد. حتی امکان مارک کردن نقاط مختلف نیز وجود دارد و میتوانید دقیقا به دوست خود اشاره کنید تا در چه مکانی قرار بگیرد و به نوعی به هم‌تیمی خود پیشنهاد ارایه کنید.
حرف آخر
بازی Rainbow Six Siege از محدود بازی های شوتر است که شما باید تماما با هم تیمی خود هماهنگ باشید و کار تیمی و تاکتیکی انجام دهید، بازی Rainbow Six Siege یک بازی کاملا Multiplayer است و نباید به هیچ وجه انتظار یک بخش داستانی از آن داشته باشیم، در دیگر بخش ها مانند گرافیک و فیزیک و گیم پلی بازی Rainbow Six Siege فوق العاده عمل کرده است و میتواند برای ساعت ها و روز ها شما را سرگرم کند، پیشنهاد ما به شما این است که این بازی را به همراه دوستان خود و هماهنگ با آنها بازی کنید و حتما از هدفون استفاده کنید.
Verdict
Rainbow Six Siege is a real team work game, you have to do some team works in order to win the match, you can’t play it solo and beside that Rainbow Six Siege is a tactical shooter so you have to be careful, you can’t just run and shoot the enemies, Rainbow Six Siege is a total multiplayer game so you can’t expect any story mode, we recommend you to play this amazing game with your friends and do some team works, and please use headphones
ارسال دیدگاه