همه ما کمپانی بزرگ Ubisoft را سازنده عناوین بزرگی مانند Assassins Creed و یا سری بی نظیر Tom Clancy میدانیم درسته که این وسط بازی های Fun مانند Just Dance هم از این کمپانی دیده ایم اما هرگز بازی های کوچک و کوتاه از این کمپانی ندیده بودیم اما حالا برای اولین بار یک عنوان کوچک و کوتاه از کمپانی بزرگ Ubisoft به بازار منتشر شده است با نام Transference آیا به نظر شما این عنوان هم مانند عنوان های دیگر این کمپانی دوست داشتنی موفق خواهد بود و یا با یک شکست روبرو خواهد شد؟ با تیم Gamingles و نقد و بررسی بازی جدید Ubisfot یعنی Transference همراه باشید.
بگذارید مستقیم به گیم پلی این بازی بپردازیم، گیم‌پلی اصلی بازی بر این مبنا بنا شده که باید تا جایی که امکان دارد به گشت و گذار بپردازید و سرنخ جمع کنید. در این بازی مواقعی وجود دارند که معمایی پیش رویتان قرار می‌گیرد و به جز این مواقع، اکثر لحظات حضورتان در بازی به گشت و گذار برای فهمیدن آن سپری خواهند شد. به طور مثال بازی به شما یک ساعت شنی خواهد داد که مشخص نیست کارایی‌اش چیست تا اینکه درون بازی به مقداری شن برای پر کردن این ساعت برخورد می‌کنید. در بخشی دیگر بازی از شما می‌خواهد تا پنج نامه گمشده را پیدا کنید و سپس شما باید با خواندن این نامه‌ها، آن‌ها را به ترتیب بچینید تا متوجه ماجرا شوید. یکی از دلایلی که به‌خاطرش بازی کردن Transference را توصیه میکنم، اتمسفر سنگین و ترس همیشگی حاضر در محیط است. بازی درکل ترسناک نیست. بیشتر پازل‌ها و معماهایی که با حل آن درگیر می‌شوید، حس یک بازی Escape Room را به شما می‌دهد. ترس‌های ناگهانی (Jump Scare) بازی بعد از مدتی قابل‌پیش‌بینی می‌شوند. اما اتمسفر بازی، همیشه حس ناامنی و ترس را القا می‌کنند. با اینکه طولانی شدن بعضی از پازل‌ها، باعث میشود تا به‌طور موقت به محیط عادت کنید، اما به محض اینکه پازل را حل کردید و وارد محیط و جو جدیدی شدید، شرایط دوباره استرس‌زا میشود.
داستان بازی نیزخوب کار شده است، داستان Transference با توضیحات یک شخص آغاز میشود و در ادامه، وارد یک ساختمان می‌شویم که ماجرا‌های بازی در آن جریان دارند. راستش را بخواهید، در ابتدای شروع بازی، داستان Transference امیدوار‌کننده به‌نظر می‌رسد. توضیحاتی که فرد مذکور ارائه می‌دهد و پس از آن قرار گرفتن در یک اتمسفر مرموز و خاص، باعث می‌شوند تا امیدوار شویم که در ادامه بازی، شاهد یک داستان پر رمز و راز و پیچیده خواهیم بود، اما خب هرچه که در بازی پیش می‌رویم، این امیدواری رنگ می‌بازد و به مرور، متوجه می‌شویم که Transference چیزی جز یک داستان سرراست برای روایت ندارد. در واقع در طول بازی، صرفا شاهد اتاقی هستیم که باید از آن فرار کنیم و برای این منظور، نیاز به سه کریستال داریم. پس از پیدا کردن هر کریستال و قرار دادن آن در جای مخصوص، بازی را از دید یک شخصیت دیگر، ولی در همان محیط، ادامه می‌دهیم تا کریستال بعدی را پیدا کنیم و این روند، تا پایان بازی ادامه پیدا میکند. هر چند مقدمه‌ی بازی به خودی خود چندان بد به نظر نمی‌رسد و گواه یک داستان جذاب را می‌دهد اما هرچه بیشتر در بازی پیشرفت می‌کنید سوالات بی‌جواب بسیاری در ذهنتان شکل می‌گیرد که متاسفانه هیچ‌گاه به آن‌ها پاسخی داده نمی‌شود. برای مثال، شخصی که بازی از دید او روایت میشود کیست و در این دنیا چه کار میکند؟، موجود پیکسلی که قرار است عنصر ترسناک بازی باشد کیست؟، کریستال‌هایی که باید در دنیای بازی دنبالشان بگردید چه هستند و چرا پیدا کردن آن‌ها حیاتی است؟، هدف سازنده‌ها از پایان‌بندی عجیب بازی چیست؟ و البته ده‌ها سوال بی‌جواب دیگر.
بگذارید کمی درباره مشکلاتی که در این بازی وجود دارند بگوییم این بازی اگرچه در بخش گیم‌پلی مشکلات فراوان دارد ولی آنچه یوبیسافت باید بابت ساختش به خود ببالد، اتمسفر بی‌نظیری است که برای بازی طراحی شده است. محیطی که در آن حضور دارید به لطف صداگذاری استادانه خود احساس بسیار وحشتناکی را به شما القا خواهد کرد. در طول بازی بین چند دنیای موازی تغییر موضع خواهید داد که این مسئله شما را با محیطی مواجه میکند که سرشار از رنگ‌های مختلف بوده و به خوبی احساس مورد نیاز بازی را به گیمر منتقل می‌کنند.
اما نمیتوان یک بازی را نقد کرد و راجع به صداگذاری آن صحبت نکرد در بازی Transference شاهد صداگذاری فوق العاده خوب و قوی هستیم که واقعا باید از تیم Ubisoft برای این صداگذاری خوب و بی نقض تشکر کنیم یکی از نکات مثبت بازی که باید به آن اشاره کرد صداگذاری خوب آن است. در واقع بازی موفق میشود در مواردی با این صداگذاری خوب، حس ترس را به گیمر منتقل کند. تغییر موسیقی در طول بازی، صداهای ترسناک موجود پیکسلی و صدای شخصیت‌ها، همه در هماهنگی با اتسمفر بازی قرار دارند و تا حدی به ساختن یک فضای عجیب و مالیخولیایی کمک می‌کنند. اما متاسفانه داستان گنگ و مبهم بازی عملا این صداگذاری خوب را نیز بی‌تاثیر میکند.
چیزی که در این بازی خیلی جالب است این است که شما در بازی در یک محیط ثابت نیستید. بلکه می‌توانید با استفاده از کلیدهای برق بین دو جهان حال و گذشته جابه جاش شوید. مکانیزم بسیاری از معماها برگرفته از همین ویژگی بازی است. مثلا شما برای بازسازی محیط گذشته به وسیلهای از زمان حال نیاز دارید، پس باید برق را خاموش کرده، به زمان حال بیایید، آن وسیله را برداشته و سپس با بازگشت به جهان گذشته یا همان ذهن دیجیتالی که در آن قرار دارید، معما را حل کنید. وجود دو دنیا در بازی این بازی را گسترش داده است و باعث میشود تا بازی هرچه بیشتر بزرگتر شود و این خودش یک نکته مثیت است.
گرافیک بازی نیز حالت ترسناک به خود دارد چرا که این بازی به صورت پایه ای برای VR طراحی شده است و من به شما پیشنهاد میکنم حتما یکبار این بازی را با VR بازی کنید تا به قدرت گرافیکی Ubisoft پی ببرید، با اینجال اگر که با VR هم بازی نکنید شاهد گرافیک خوب و بافت های خوبی خواهید بود که شما را تا پایان بازی همراهی میکند البته که نور قرمز در برخی نقاط بازی بیش از حد است و ممکن است که چشم شما را آزار دهد، همچنین برای بازی کردن این عنوان با VR شما به PS4 و یا PC احتیاج دارید و اگر کنسول شما Xbox One میباشد شما توانایی بازی کردن این عنوان دوست داشتنی را با VR نخواهید داشت که واقعا حیف است.
حرف آخر
بازی Transference یک بازی جذاب و خوب در سبک خودش میباشد که با داستان تقریبا پیچیده و محیط های ترسناک و تاریک و معما های خودش سعی در گم کردن شما در جو بازی میکند که تقریبا هم خوب عمل کرده است تنها ایراد این بازی وجود یکسری باگ در گیم پلی بازی و همچنین کوتاه بودن بازی میباشد که به نظر من اینها قابل بخشش میباشد و این بازی قابل لذت بردن است.
Verdict
Trensference is a really good game in its genre, there’s a complicated story and some horror places in game and some riddles that you have to solve, Trensference will try to get you lost in the game and it’s a really good point, at the end we have to say that only issue of this game is some bugs in the gameplay and being short, in my opinion these are forgettable and you can enjoy this game
ارسال دیدگاه