اگر علاقه مند به دنیای بازی های رایانه ای هستید امکان ندارد که نام سری بازی های اساسینس کرید به گوشتان نخورده باشد.این سری محبوب شرکت یوبیسافت سالانه به مکان ها و شهر هایی که تاریخی غنی با شخصیت های پربار دارد سر میزند و سعی میکند که تاریخ را برای ما احیا کند.این بار گروه ادم کش های ما سر از لندن دراوردند تا با یک ماجراجویی دیگر یا بهتر بگویم قتل های پی در پی دیگری ما را به دنیای اساسین ها بازگردانند.برای گشت و گذار در دنیای اساسین ها با Gamingles و نقد و بررسی Assasin’s Creed:Syndicate همراه باشید.
syndicate دارای دو شخصیت قابل بازی است که جیکوب و ایوی( Evie) هستند خوشبختانه شخصیت هردوی این خواهر و برادر از ویژگی های بصری فوق العاده ای برخوردار می باشد که به گیم‌پلی و نوع قابلیت‌های هریک سرایت کرده است. داستان از شهر کراولی شروع میشود، شهری که تمپلار ها اختیار کامل اوضاع را در آن به اختیار دارند به همین دلیل این دوقلوها تصمیم می‌گیرند تا راه پدرشان را پیش بگیرند وبه لندن بروند. اما بشنویم از لندن که قلب صنعتی اروپا شده است؛ عده‌ایی اشراف زاده شده‌اند و سرمایه ی فراوان دارند و عده ایی هم از فقر و بیچارگی به کار اجباری در کار خانه‌های کثیف روی آورده اند. با اینکه داستان به واسطه‌ی تعریف محیطی و اتمسفر پتانسیل خیلی خوبی برای روایت قصه‌ای جدید و نو را دارد ولی زمانی که در جو بازی قرار می‌گیرید می‌بینید که داستان اصلا آنگونه که انتظار دارید پیش نمی رود و خوب روایت نمی شود. مهم ترین اشکالی که به داستان وارد است نپرداختن به اهداف و راه پدر دوقلو هاست. شاید اگر از قبل می‌دانستیم که این دو دارند در چه راهی قدم می‌گذارند درک داستان برایمان بسیار بهتر و آسان تر بود. اگر بخواهم برایتان واضح تر توضیح دهم می‌توانم بگویم که داستان بازی بسیار خوب شروع میشود سپس در اواسط بازی به شکل عجیبی افت میکند و در اواخر بازی دوباره کمی جان می‌گیرد. شخصیت پردازی شخصیت‌ها بسیار خوب انجام شده به طوری که در همان اوایل بازی اخلاق و رفتار آنها به طور کامل دستتان می آید و به راحتی می‌توانید با آن ها ارتباط برقرار کنید. البته بر خی از شخصیت های فرعی یا درست شخصیت پردازی نشده اند یا اصلا به آن ها اهمیت داده نشده است! با این حال این مساله مانع لذت بردن از کاراکتر های اصلی نمی شود.
از دیگر عناصر مهم بازی های اساسین که در جذاب شدن روایت داستان نیز سهم بزرگی را ایفا میکردند استفاده این بازی از کاراکتر های واقعی و بزرگ بوده است.اولین بار این المان را در نسخه دوم این بازی مشاهده کردیم و شاهد حضور یکی از بزرگترین نقاشان عصر ادتزیو, Leonardo davinci بودیم.این المان استفاده از کاراکتر های بزرگ بعد تر نیز در سایر نسخه های AC مشاهده شد اما در Syndicate به اوج خود رسید. اما این المان دیگر همانند گذشته لذت بخش نیست و طرفداران این سری را راضی نمی کند و دلیل ان استفاده بیش از حد یوبیسافت از این ویژگی در این نسخه از بازی است که باعث شده تا به شخصیت این افراد بزرگ ان طور که باید پرداخته نشود. از حرف های سازندگان، Syndicate میشود برداشت کرد که بزرگترین نسخه سری تا کنون است و بزرگی نقشه بازی نزدیک به سی درصد از نقشه عنوان Unity بزرگتر است. تیم سازنده به خوبی از این فضای اضافی استفاده کرده دنیای بازی را بزرگتر و وسیع تر از از گذشته نشان دهد. در Syndicate سازندگان بر روی سرگرم کردن بازیکنان تمرکز کرده اند.
در همین راستا می‌توان گفت که اتمسفر بازی تا حدودی با نسخه های قبل متفاوت است و جهان بازی از آن حالت تاریک خارج شده است. البته این به معنی تاریکی مطلق نسخه های پیشین نیست و همانطور که می‌دانید در سه گانه مربوط به شخصیت دوست داشتنی Ezio یا عنوان Black Flag در کنار داستان جدی و خاکستری بازی شاهد موقعیت های طنز دلنشینی نیز بودیم. به عنوان مثال Ezio در ابتدای کار و در نسخه دوم بازی یک جوان خام و نترس بود و به تدریج تبدیل به یک فرد پخته و با تجربه شد. در Black Flag نیز بازیکنان آزادی عمل بسیار بالایی داشتند و می‌توانستند به شیوه مورد علاقه خود در جهان بزرگ بازی دست به ماجراجویی بزنند.
گیم‌پلی بازی را نمیتوان چیزی جز معمولی توصیف کرد خیلی ها امید داشتند تا شاید در این نسخه گیم‌پلی بازی تغییرات فراوانی داشته باشد اما بازی این امید هارا از بین برد و مجددا با یک شکست روبرو شد اما نکات مثبتی نیز در بازی وجود دارد; مانند گذشته شما می‌توانید به راحتی از گشت و گذار روی بام خانه ها لذت ببرید که بزرگ بودن محیط به چند برابر شدن این لذت کمک شایانی کرده است. اما نکته ایی که باعث میشود از گیم پلی بازی ناامید شویدسیستم مبارزات است ساختمان بالا بروید و سرتان در لاک خودتان باشد! که پس از مدتی متوجه می شوید که حرکات کاراکتر در مواجه شدن با دشمنان گوناگون مشابه است و این المان به شدت باعث تکراری شدن بازی می شود.
حرف اخر
AC:Syndicate بازی ای با قابلیت های گرافیکی بسیار زیاد است شهر لندن به گونه ای طراحی شده است که خودتان را در ان حس می کنید اما تکراری بودن حرکات در مبارزات و برخی باگ های فنی در سیستم کالسکه سواری و در سایر نقاط بازی باعث میشود تا گذراندن برخی مراحل برای ما کمی غیر قابل تحمل شود اما به طور کل با بازی متوسطی روبرو هستیم که میتواند چند ساعت سرگرممان کند.
Verdict
in comparison to previson games of assasins creed that have been released foe eighth generation is a better game but if we want to it to the first version of AC games:syndicate loses the bet.But dont be wrong we are facing a great game that can be so entertaining but it cant be concidered as a masterpiece in AC series
ارسال دیدگاه