یوبی سافت (Ubisoft) شرکتی است که معمولاً ایده‌های خوبی را پرورش می‌دهد، البته کاری به این نداریم که پس از مدتی آن قدر از آن ایده استفاده می‌کند که دیگر دست‌اش برای مخاطب رو می‌شود.وقتی که شرکتی بازی خود را بهتر از چیزی که واقعا هست نشان می دهد و گیمر ها و منتقدین هم به آن بازی بیشتر از چیزی که لیاقتش را دارد ارزش می دهند و آن را بزرگ می کنند، به احتمال فراوان آن بازی با شکست روبرو خواهد شد. همین موضوع باعث شد که از Watch Dogs به عنوان یک بازی متوسط یاد شود.فضا و اتمسفر واچ داگز ۲ دقیقا در نقطه مقابل واچ داگز ۱ قرار دارد! شخصیت های این بازی دقیقا چیزی هستند که این بازی به ان نیاز داشت شخصیت هایی با انگیزه و علاقه به تکنولوژی دقیقا برعکس روحیه کاراکتر های نسخه اول این بازی که بسیار خشک و خشن بودند.
داستان واچ داگز ۲ وارد دنیای طرفداران تکنولوژی شده و فرهنگ طرفداران این حوزه را بررسی می کند.اگر نسخه اول را تجربه کرده باشید می‌دانید که داستان آن در مورد هکری ایرلندی تبار به نام ایدن پیرس (Aiden Pearce) بود. طی ماجراهای مختلفی که برای او رخ داد، او به فکر انتقام جویی از افرادی افتاد که به زندگی و خانواده‌اش لطمه زده بودندشخصیت اصلی این نسخه مارکس هالُوی (Marcus Holloway) نام دارد، جوانی کم سن و سال که عضو گروهی از هکرها به نام ددسِک (DedSec) است. او و دوستان‌اش با نفوذ به سیستم ctOS به ارامی از رازهای پشت پرده این سیستم و نیات شوم افراد پشت آن اگاه می شوند.
واچ داگز ۲ سعی کرده در تمامی مراحل بازی روحیه شاد کاراکتر هارا حفظ کند اما در ادامه بازی، بازیکن در رفتار مارکوس تضادی عجیبی را خواهد دید. نه مارکوس و نه دوستانش در داستان بازی به شکل یک سری قاتل به تصویر کشیده نشده انذ، اما بازیکن قادر است در نقش مارکوس، تمامی دشمنانش را سلاخی کند.مارکوس و دوستاش در نظر دارند که با جمع آوری طرفدار، شهر سان فرانسیسکو را از سلطه شرکت بلوم خارج کنند، شرکتی که با یه شبکه یک پارچه، همه دیوایس های الکترونیکی و سیستم های دولتی سان فرانسیسکو را به هم متصل کرده و کم کم رقابت با این سیستم برای از بین بردن آن آغاز می‌شود. البته به مانند نسخه نخست، مارکس هالوی هم دلایلی شخصی برای تنفر از این سیستم و سازندگان آن دارد. او حداقل تا قبل از آغاز ماجراهای Watch Dogs 2 (یعنی تا قبل از آن که کنترل‌اش به دستان شما سپرده شود) از لحاظ قانونی مرتکب جرم خاصی نشده است.
نسخه قبلی بازی مکانیزم‌های مختلفی را در گیم پلی خود جای داده بود تا بتواند به مذاق تمامی بازی‌بازان خوش بیاید. در بازی قبلی ایدن توانایی داشت تا موانع مختلف را پشت سر بگذارد اما متاسفانه گیم پلی شوتینگ و سنگرگیری بازی به روانی نسخه قبل نیست و افت محسوسی داشته. سنگر گیری و حرکت بین کاور ها همانند قبل لذت بخش نیست و ضعف این مکانیزم ها بازیکن را تشویق به مخفی کاری می کند.
با شوتینگ معمولی واچ داگز ۲، نیاز به مکانیزمی حس می شود تا بلکه مبارزات بازی جذاب تر شوند.به کمک گوشی هوشمند خود از نعمتی به نام “هک کردن” بهره ببرد. حتی او به سیستم مرکزی نیز متصل بود و به کمک آن، می‌توانست هویت افراد مختلف را به کمک گوشی خود شناسایی کند و به مواردی چون سن، اسم و حتی شغل و میزان درآمد آن‌ها دسترسی پیدا کند.
سیستم رانندگی بازی که در یک کلام، شرم آور بود هندلینگ ماشین ها در واچ داگز یک افتضاح کامل بود. در این نسخه گرچه پیشرفت هایی حاصل شده، اما هنوز هندلینگ در حد استاندارد های عناوین جهان بازی که گیمر وقت زیادی را به کنترل ماشین ها اختصاص می دهد نیست. ماشین ها بی وزن به نظر می رسند و فیزیکشان هم خیلی ضعیف از آب در آمده و روی Sleeping Dogs را که در سال ۲۰۱۲ عرضه شد و میزان تصنعی بودن سیستم رانندگی در یک بازی کامپیوتری را چندین گام به جلو برد را نیز سفید کرد و یک سیستم رانندگی به شدت مصنوعی، عجیب و غریب و آزار دهنده را به خورد مخاطبان داد.
بخش چند نفره واچ داگز ۲ هم خوب از آب در آمده است. ماد کلیدی Invasion که امضا نسخه قبل بود بازگشته و گیمر ها قادر اند به سایر بازیکن ها حمله ور شده و آن ها را هک کنند!مراحل جانبی هم که می‌توان آن‌ها را به صورت Co-Op بازی کرد نیز وضعیتی مشابه دارند و می‌توانند مدتی شما را سرگرم کنند. البته این مراحل را می‌توان به صورت تک نفره هم بازی کرد ولی بدون شک رخنه به یک مکان به شدت محافظت شده به شدت جذاب‌تر از تنهایی عمل کردن است.
هرچقدر شیکاگوی واچ داگز سرد، خشک و بی‌روح بود، سان فرانسیسکوی واچ داگز ۲ رنگارنگ، پر زرق و برق و شلوغ است. بعد از مرحله‌ی اول جایی که در خانه‌ی ساحلی‌تان بیدار می‌شوید و برای اولین بار پس از عبور از روی پل گلدن گیت وارد منطقه‌ی سان فرانسیسکو می‌شوید،پس طبیعی است اگر اکثر مخاطبان آن را به شیکاگوی نسخه قبل ترجیح دهند. شهر اکنون پویاتر از سابق است و به همین علت بازی بازان بیشتر تشویق می شوند تا در کنار پیش بردن مراحل اصلی و فرعی، به گشت و گذار بی هدف در شهر نیز بپردازند و از فعالیت‌هایی نظیر شرکت در مسابقات ماشین‌های کارتی و … که به تازگی به این نسخه اضافه شده‌اند لذت ببرند.
حرف اخر
در مجموع، باید گفت که Watch Dogs 2 نسبت به نسخه اول این سری یک پیشرفت تمام عیار محسوب می‌شود.یوبیسافت بعد از چندین بار تکرار کردن اشتباهاتش، در Watch Dogs 2 همه‌ی آن‌ها را کنار گذاشت یک بازی «سرگرم‌کننده» ساخت. هک کردن تلفن‌ها، دوربین‌ها و تمام ماشین‌های شهر لذت بسیاری دارد گرچه این پیشرفت آن قدر ها هم زیاد نیست، اما دست کم باعث شده که واچ داگز ۲ ارزش حداقل یک بار بازی کردن را داشته باشد.
Verdict
Watch dogs 2 has improved alot in different part of the game in comparison to the first version of the game in WD1 we face a boring city which has no details and after passing some missions you could completely feel this problem in the old city.But there are still a few bugs in the game which have remained from the first title but alots of them have been solved and ubisoft has provide us an entertaining game
ارسال دیدگاه