این عقیده وجود دارد که بهتر است چیزی را به شکلی ظالمانه و هولناک تولید کنید تا اینکه کسل کننده باشد. با وجود محتوای بسیار زیاد نظیر هزاران فیلم، سریال و بازی که هر سال پخش می‌شوند، جاه‌طلبی و شکست خوردن ارزش بیشتری نسبت به چمباتمه زدن در میانه راه و تولید چیزی متوسط دارد. اما شما نمی توانید این دیدگاه را در مورد بازی The end is nahual: If I may say so به کار ببرید و در واقع اینکه بخواهید آن را در میانه راه قرار داشتن توصیف کنید، چندان درست نیست. این بازی به وضوح پروژه اشتیاق افرادی است که سالها با تمام تلاش کار کرده اند و با دقت بسیار ساخته شده است و به عنوان بنای یادبودی از جهان سازی، هنر نمایشی و پازل محسوب می شود که باعث شده من هنوز چند روز پس از اتمام کامل بازی همچنان به آن فکر می کنم. اما در بد بودنش شکی نیست، اما نه اینکه بسیار بد باشد، فقط در بسیاری از روش‌های وابسته به نقد ادبی یا هنری کمی گمراه کننده است و من فکر می کنم که این نتیجه بهتر از متوسط بودن یا در میانه راه بودن است. در ادامه با نقد و بررسی این بازی با ما همراه باشید.
داستان بازی The end is nahual: If I may say so از جایی آغاز می شود که خدایان ما را رها کرده، ناهوال ها سرزمین ما را ویران کرده اند. یک جادوگر پس از اینکه تلاش کرد ملکه سرزمین ناهوال را به قتل برساند، با شکست روبرو شد و فرار کرد، اما چه کسی در کشتن یک ملکه ناهوالیک شکست نخورده است و این یک چیز قابل ربط در ارتباط با هر کسی حتی استیو است که می تواند با آن ارتباط برقرار کند. سپس این شاهزاده ناهوال به نام سامائل است که دیگر از نام اصلی خود استفاده نمی کند، او می خواهد احساس امنیت کند و بشریت را از بین ببرد، زیرا ما خطایی انجام داده ایم و یا حداقل می دانیم که کشتن آنها واقعا سخت است. شما در نقش جیکوب هستید که اهالی سرزمین ناهوال با شما صحبت می کنند و از شما می پرسند که روز خود را چگونه گذارنده اید و البته زیاد به این موضوع اهمیت نمی دهند این فقط یک بهانه است تا از شما پیروی کنند، شما در داستان های آنها یک فرد توانمند توصیف شده اید و به همین علت به آنها کمک خواهید کرد تا به این موضوع برسند.
گیم پلی بازی The end is nahual: If I may say so به سه بخش مختلف تقسیم می شود: حل پازل‌ها، شرکت در بخش های اکشن و مطالعه سه رمان تصویری. در بخش اول شما با پازل‌های عجیب و غریب مانند ترکیب سرعت نور با چیزهای دیگری به چالش کشیده می شوید، در این قسمت باید ارزش واقعی خود را در دنیای بازی بپذیرید و از آن به نفع خود استفاده کنید، برای حل معماها باید از گیم پلی به سبک اشاره و کلیک استفاده کنید.
در بخش اکشن باید از پرتابه ها و خنجرها فرار کنید، مگر اینکه بخواهید اسیب ببینید و سپس کاری را که می خواهید انجام دهید. در حالت سوم برای جنبه رمان بصری، یا باید آن را بخوانید یا از آن بگذرید، انتخاب با شماست. ضمنا طی ماجراجویی خود با تعدادی مینی گیم هم روبرو می شوید که همگی آنها الهام گرفته از بازی های باستانی و فرهنگ های مختلف هستند.
بازی دارای گرافیک و محیط‌های عجیب و غریبی است که به طور مشخص نمی توان آن را توصیف کرد، برای مثال بعضی از قسمت ها حالت پیکسلی دارند و برخی دیگر کاملا معمولی و رنگارنگ هستند. هنگامی که بازی شما یک مجموعه هنری پر از تاریخ باشد، شفافیت بسیار مهم است و متاسفانه در این بازی اصلا مشخص نیست. بدون شک در اینجا جهان‌سازی‌هایی شبیه به داستان های تالکین وجود دارد و حتی لحظاتی هستند که به ارائه شفافیت نزدیک می‌شوند.
اما بیشتر اوقات، مانند این است که یادداشت های خرد شده یک نویسنده مشهور را بردارید و سعی کنید از آنها یک رمان درآورید. به همین علت در مورد جلوه‌های بصری این عنوان به سختی می توان نظر دارد، چون سلیقه افراد متفاوت است. موسیقی بازی نیز عملکرد نسبتا خوبی دارد و در القای حس اکشن بازی بسیار موفق است.
حرف آخر
هیچ شکی در ذهن ما وجود ندارد که بازی The end is nahual: If I may say so یک عنوان فوق العاده و کاملا جدید در سبک خود محسوب می شود که در یک چشم به هم زدن می آید و می رود و بالاخره پس از تحمل دشواری‌ها و چالش‌های فراوان، آن را به طور کامل به پایان خواهید رساند. اما احساس ماندگار و تازه‌ای را در مورد سبک خود به شما القا می کند که بیش از حد مورد توجه قرار گرفته است و آنقدر مشتاق است که مینی‌بازی‌های بیشتر، داستان‌های ریشه دارتر و لحظات به یاد ماندنی‌تری را در خود جای دهد، اما توجه به این موارد باعث شده چیزهای مهمی مانند شفافیت کلی محتوای خود را نادیده بگیرد و به همین علت شاید اکثر پلیرها نتوانند داستان و گیم پلی آن را به خوبی درک کنند. اگر می توانستیم قسمت‌هایی از آن را اصلاح کنیم، با یک بازی بسیار خوب روبرو بودیم، ولی همچنان این یک آشفتگی جذاب و متلاطم را ارائه می دهد.
Verdict
There is no doubt in our minds that the game The end is nahual: If I may say so is considered a wonderful and completely new title in its genre that comes and goes in the blink of an eye and finally after enduring difficulties And many challenges, you will finish it completely. But it gives you a lasting, fresh feeling about its genre, which is over-looked and eager enough to include more minigames, more rooted stories, and more memorable moments, but the attention to this The cases made it ignore important things such as the overall transparency of its content, and because of this, most players may not be able to understand its story and gameplay well. If we could fix some of that, we’d have a pretty good game, but it’s still an interesting, choppy mess
