در اساطیر یونان باستان، Medusa یکی از سه خواهران خدایان افسانه ای یونان است که می توانست هر کس را که به چشمانش خیره می شد، تبدیل به سنگ کند. در واقع مدوسا به خاطر ویژگی خاص خود در اساطیر یونان، جزو یکی از هیولاهایی در نظر گرفته می شد که جزو دسته گورگون‌ها بودند. گورگون‌ها را موجوداتی ترسناک و زشت توصیف می‌کنند که روی سر آنها به‌جای مو، مار رشد می‌کند. مدوسا نیز با چنین ظاهری توصیف می‌شود. توسعه دهنده Neckbolt که قبلا در سال ۲۰۱۷ بازی موفق Yono and the Celestial Elephants را منتشر کرده بود، یک بازی سوم شخص ماجراجویی جدید با نام Molly Medusa: Queen of Spit عرضه کرده است که در ژانرهای ماجراجویی و معمایی قرار دارد و در حال حاضر فقط برای کنسول Nintendo Switch منتشر شده است. در این مقاله و نقد و بررسی از وب سایت Gamingles به بررسی این بازی خواهیم پرداخت.
داستان بازی Molly Medusa: Queen of Spit در مورد شخصی به نام Molinike (به اختصار Molly) است که شاگرد یک مجسمه ساز به نام Pygmalion می باشد، پیرمردی بداخلاق که رابطه اش با مولی تیره شده و بهم ریخته است.
از ویژگی های شخصیتی این پیرمرد این است که او بسیار بداخلاق و بی ادب است. با این حال، مولی می خواهد مانند استادش مجسمه ساز بزرگی شود. اما پیرمرد حاضر نیست ترفندهای این حرفه را به مولی بیاموزد. بنابراین در عوض، این پیرمرد، مولی را می فرستد تا برای او یک اسکنه (برای کندن و شکل دادن به چوب و سنگ) جدید از یک فروشنده دوره گرد به نام The Tinker بخرد. مولی با عجله از دهکده عبور می کند تا به این فروشنده برسد. در طول راه، او با Olympiodora، مادرش و نقاش گلدان، Graeca، بانوی پیر شمشیر فروش و سایر NPC ها آشنا می شود.
زمانی که مولی به جنگل می رسد، فروشنده را پیدا می کند. در اینجا، این مغازه دار تبدیل به Circe می شود که او الهه جنگل است و مولی را نفرین می کند و او را به مدوسا با موهای قرمز تبدیل می کند. بنابراین اکنون، هر موجود زنده ای که به مولی نزدیک می شود، فوراً به مجسمه ای سنگی تبدیل می شود و البته منظور من همه موجودات زنده است. دشمنان، دوستان، رئیسان، مغازه داران، حیوانات و حشرات کوچک همه به سنگ تبدیل می شوند.
گیم پلی بازی Molly Medusa: Queen of Spit شامل اکتشاف و گشت و گذار در محیط و حل انواع معماها و تعامل با شخصیت های مختلف و مبارزه با دشمنان و باس ها می شود. بنابراین تلاش مولی برای رسیدن به لانه هزارتویی مینوتورها (در اسطوره های یونان، مینوتور هیولایی با سر گاو و بدن انسان هستند) و سالن های جغد زده مینروااس آغاز می شود و بیشتر زمان خود را در طول راه صرف مبارزه با رئیس های بدجنس می کند یا بهتر است بگوییم، آنها را به سنگ تبدیل می کند.
به واسطه نفرینی که روی مولی سایه افکنده، اکنون او می تواند روی دیوارها و سقف ها راه برود و قوانین جاذبه را زیر پا بگذارد. در واقع مکانیک اصلی گیم پلی این بازی قابلیت منحصر به فرد مولی برای غلبه بر گرانش برای راه رفتن روی دیوارها و سقف است. او از این ویژگی می تواند برای حل معماهای موجود در معبر استفاده کند که به نوبه خود بسیار سرگرم کننده است.
من از نحوه ارائه محیط ها و جلوه های بصری این بازی و راه حل های ارائه شده توسط گرافیست هلندی، M. C. Escher در بخش طراحی و معماری معابد و اتاق ها خوشم آمد. شاید گرافیک بازی چندان قابل توجه نباشد، ولی در هر صورت سبک هنری خاصی دارد که تا حدی می تواند توجه شما را جلب کند. موسیقی متن Molly Medusa عمدتاً از دو نوع سبک هوی متال و موسیقی راک تشکیل شده که با برخی از آهنگ های ملایم تر ترکیب شده است. من معمولا موسیقی یک بازی را دوست دارم. متاسفانه در مورد این بازی آنطور که انتظار داشتم، نبود. فکر نمی‌کنم موسیقی هوی متال راک با سبک گیم‌پلی این بازی مناسب باشد و شنیدن آن چندان لذت‌بخش نبود. در نهایت هدفونم را برداشتم و با صدای کم بازی را انجام دادم.
حرف آخر
من احساسات بسیار متفاوتی در مورد بازی Molly Medusa: Queen of Spit دارم. در این عنوان من دوست داشتم بیشتر معابد و معماها را کاوش کنم و تمایلی به استفاده از ترفند جاذبه نداشتم که البته این موضوع کاملا سلیقه ای است. از طرف دیگر، من می توانم شباهت های بسیار زیاد این عنوان به بازی موفق The Legend of Zelda: Wind Waker را به وضوح ببینم و البته اگر توسعه دهندگان در نظر داشته اند با عرضه این بازی به سری Zelda ادای احترام کنند، عالی است. با این حال، به غیر از کاوش در معابد، جهان کاملاً پوچ و خالی از هر گونه شخصیتی است. در مورد اینکه این بازی بتوانم این بازی را به همه پلیرها توصیه کنم یا خیر، مطمئن نیستم.
Verdict
I have very mixed feelings about Molly Medusa: Queen of Spit. In this title, I wanted to explore more temples and puzzles and I didn’t want to use the gravity trick, which of course is a matter of taste. On the other hand, I can clearly see a lot of similarities between this title and the successful game The Legend of Zelda: Wind Waker, and of course, if the developers intended to pay homage to the Zelda series with this game, it would be great. However, other than exploring the temples, the world is completely empty and devoid of any character. I’m not sure if I can recommend this game to all players
