تاثیر شگرفی که سری بازیهای Metal Slug روی عناوین پس از خود گذاشتند را نمی توان نادیده گرفت و فقط تعداد کمی از بازی‌ها توانسته اند به اکشن هیجان انگیز این موعه دست یابند. این سری که در ابتدا در سال ۱۹۹۶ منتشر شد، برای اولین بار ژانر Run’n’Gun را تعریف کرد و به سرعت به یکی از اصلی ترین بازی های آرکید در سراسر جهان تبدیل شد. علیرغم موفقیت در این مجموعه در سال‌های اخیر، این سری آنطور که شایسته است، مورد توجه قرار نگرفت و حتی از زمان آخرین عنوان اصلی آن تقریباً دو دهه می گذرد. اینجاست که توسعه‌دهندگان مستقل و دو برادر به نام های جان و لفتریس کریستودولاتوس که استویوی Gelato Games را تاسیس کردند، با انتشار بازی Guns of Fury راه حلی برای این مشکل پیدا کرده اند.

این بازی با هنر پیکسلی خیره‌کننده، باس فایت های عظیم و نبردهای آتشین تک‌نفره جذاب، یک ادای احترام به ژانر محبوب Run’n’Gun است که اکشن سریع را با کاوش گسترده مترویدوانیا ترکیب می‌کند. داستان این بازی در آینده ای نزدیک که طی آن، یک بحران انرژی سراسر جهان را فرا می گیرد و بشریت را به ناامیدی فرو می برد، جریان دارد. در این شرایط آخرین فانوس امید، دانشمند تحسین شده، دکتر Klaus، کشفی پیشگامانه انجام می دهد که تاکنون نظیر آن دیده نشده است: سلول تترا.

بلافاصله پس از اعلام خبر ساخت چنین پروژه ای، دکتر کلاوس ربوده می شود و آزمایشگاه او به طور مرموزی نابود می شود. یک کارخانه دار شرور به نام A. Easton، سلول Tetra را برای خودش تصاحب می کند و قصد دارد یک سلاح فوق العاده بسازد که انقلابی در جنگ ایجاد کند. اما چه کسی می تواند جلوی این شرور را بگیرد!؟بله، اینجاست که Vincent Fury وارد می شود، یک مامور ویژه در ماموریتی برای نفوذ به مرکز تحقیقاتی فوق سری ایستون، نجات دکتر کلاوس و بازیابی سلول تترا از دست رفته قبل از اینکه خیلی دیر شود!

اسلحه ها، انفجارها، صدها نفر از دشمنان به دست یک مزدور شرور تلف می شوند، این دقیقاً همان چیزی است که هنگام بازی Guns of Fury باید انتظار داشته باشید. اما این یک تجربه ساده run’n’gun نیست. نه، این مترویدوانیا نیز است! در حالی که اصلی ترین المان های عناوین اکشن آرکید از نمای جانبی در اینجا یافت می شوند، مانند مجموعه ای وسیع از سلاح ها و باس های بزرگتر، Guns of Fury این پایه های گیم پلی را با کاوش های گسترده ترکیب می کند. بازی در سراسر یک نقشه گسترده انجام می شود که به مناطق کوچکتر متعدد تقسیم شده که این جزو اصلی ترین ویژگی عناوین Metroidvania است. در هر مکان، با دشمنان جدید، محیط هایی برای عبور، معماهای ساده برای حل کردن و به طور کلی باسی که در پایان منتظر است، روبرو خواهید شد.

از لحاظ گیم پلی، Guns of Fury دقیقاً ژانر Run’n’Gun را متحول نمی کند، اما آنچه را که از هر دو ژانر انتظار داریم به خوبی انجام می دهد. بزرگترین قدرت آن در طیف گسترده ای از تجهیزات نهفته که وینسنت فیوری می تواند از آنها استفاده کند و به شما امکان می دهد به شیوه خود مبارزات را پیش برید. این سلاح‌ها از مجموعه‌ای از تفنگ‌های ساده، مسلسل‌ها و موشک‌اندازها گرفته تا سلاح‌های کشتار جمعی که دشمنان شما را تبخیر می‌کنند را شامل می‌شود. در شرایط خاصی ممکن است به سلاح خاصی نیاز باشد، مانند یک تفنگ یخی که به شما امکان می دهد دشمنان را منجمد کنید و از آنها به عنوان سکو استفاده کنید، یا یک تفنگ تک تیرانداز که می تواند به دشمنان یا سوئیچ های پشت دیوار ضربه بزند.

نابود کردن اکثر دشمنان چندان سخت نیست، اما باس فایت ها قطعاً مهارت های شما را مورد آزمایش قرار خواهند داد. اینها به راحتی نقطه برجسته بازی هستند که اغلب کل صفحه نمایش را اشغال می کنند (یا گاهی اوقات حتی بیشتر). برای از بین بردن این دشمنان باید از زرادخانه کامل خود و هر چیزی که در دسترس دارید استفاده کنید. انتظار داشته باشید چندین بار تلاش کنید، الگوهای حمله را بیاموزید و در نهایت از اسلحه های آتشین استفاده کنید.

هنر پیکسلی درخشان این بازی، در میان برخی از بهترین عناوین مستقل که تاکنون تجربه کرده ام، فوق العاده است. این بخشی از دلیلی است که چرا Metal Slug، مجموعه‌ای با قدمت ۳۰ سال، هنوز هم مانند زمان انتشارش حتی در کنسول های امروزی نیز خوب به نظر می‌رسد و Guns of Fury هم از این قاعده مستثی نیست. کل ظاهر بازی کاملاً خیره‌کننده به نظر می‌رسد، از مدل سازی واضح کاراکترها، محیط‌های دقیق و پس‌زمینه آن گرفته تا باس فایت های عظیم آن. این یکی از زیباترین هنرهای پیکسلی است که تا به حال در هر بازی مستقلی به نمایش گذاشته شده است و این واقعیت که توسط یک هنرمند ساخته شده است بسیار قابل توجه تر می شود.

علاوه بر این، بازی کاملاً برای نینتندو سوییچ مناسب است و بدون هیچ مشکلی اجرا می‌شود و کل بازی حتی در شلوغ‌ترین سکانس‌هایش به نرمی اجرا می‌شود. همچنین به طیف وسیعی از پیشرفت‌های بصری اضافی، از جمله فیلترهای CRT برای ظاهر رترو کامل، دسترسی دارید. می دانیم هر بازی اکشن به یک موسیقی متن قوی برای مطابقت نیاز دارد و خوشبختانه Dominic Ninmark آهنگساز معروف، آن را ارائه می دهد.

موسیقی او برای Guns of Fury دارای یک سبک اکشن متمایز دهه ۸۰ است که بر روی سینتی سایزرها و گیتار، اعوجاج سنگینی دارد که برای محیط های آینده نگرانه بازی عالی است. اگر سیلوستر استالونه یا آرنولد شوارتزنگر در یک بازی اکشن آرکید ایفای نقش می کردند، دقیقاً اینگونه به نظر می رسید. جلوه‌های صوتی نیز به‌طور خاص احساس نیرومندی دارند، با شلیک گلوله، انفجار و فریادهای دشمن که یادآور بازی‌های آرکید هستند. طراحی صدا هرگز اینقدر نوستالژیک نبوده است.

حرف آخر

در نهایت، اگر شما از طرفداران سری Metal Slug هستید و از تجربه شوترهای آرکید لذت می برید، Guns of Fury همان عنوانی است که در اوایل سال ۲۰۲۵ می توانید تجربه کنید. این بازی یک ادای احترام شایسته به سبک run’n’gun است که شایستگی توجه هر طرفدار Metal Slug را دارد. سبک هنری پیکسلی دقیق، مبارزات سرگرم کننده و حجم گسترده محتوا وقتی به یاد بیاورید که این بازی فقط توسط دو نفر ساخته شده است، بیشتر چشمگیرتر می شود! علیرغم وابستگی شدید به عقب نشینی، این یک عنوان مستقل فوق العاده است که حتما باید در کتابخانه Nintendo Switch خودتان داشته باشید.

Verdict

Finally, if you’re a fan of the Metal Slug series and enjoy the arcade shooter experience, Guns of Fury is the title to check out in early 2025. This game is a fitting homage to the run’n’gun genre that deserves the attention of any Metal Slug fan. The pixel-precise art style, fun combat, and massive amount of content are all the more impressive when you remember that the game was made by just two people! Despite its heavy reliance on throwbacks, this is a fantastic indie title that you should definitely have in your Nintendo Switch library