اکثر بازیهای ویدیویی درباره مرگ و نابودی هستند و اغلب پیش نمی‌آید که شما به عنوان شخصیتی ایفای نقش کنید که در سمت درست قانون قرار دارد. به همین دلیل است که وقتی Fallen Tree Games، توسعه‌دهنده بازی The Precinct، این بازی را معرفی کرد، من خیلی کنجکاو شدم. ما با بازی در نقش پلیس تازه‌کار، Nick Cordell Jr، تلاش می‌کنیم تا آرامش را به خیابان‌های شرور شهر Averno بازگردانیم. پس از رونمایی رسمی در سال گذشته، The Precinct اکنون برای رایانه‌های شخصی، PC, PlayStation 5 و Xbox Series X|S در دسترس است و من امروز در این مقاله نقد و بررسی از وب سایت Gamingles نگاهی به نسخه PlayStation 5 آن دارم.
درست مانند بازی قبلی توسعه‌دهنده، American Fugitive، در این بازی جدید نیز الهام واضحی از نسخه های اولیه سری Grand Theft Auto به کار گرفته شده است. اما، آیا رعایت قانون و به عدالت سپردن مجرمان، اوقات خوشی را برای ما رقم می‌زند؟
Nick Cordell که تازه از آکادمی فارغ‌التحصیل شده و مستقیماً وارد اداره پلیس شهر آورنو شده، وظایف سنگینی بر عهده دارد. پدرش افسر محترمی بود که در حین انجام وظیفه کشته شد و قتل او هنوز هم به عنوان معمایی حل نشده باقی مانده است. گذشته از شغل روزمره نیک در اداره پلیس، او همچنین سعی خواهد کرد قاتل پدرش را پیدا کند. روایت داستان باز The Precinct، زندگی یک افسر پلیس در دهه ۱۹۸۰ را با یک معمای قتل شخصی ترکیب می‌کند و در بیشتر موارد، وقتی داستان شروع می‌شود، جذاب است. با این حال، وجود تصاویر دوبعدی از شخصیت‌ها در طول کات‌سین‌ها به تأثیر احساسی داستان آسیب می‌رساند. با این حال، هنوز هم داستان جذابی است که مرا مشتاق کشف حقیقت کرد.
البته داستان بازی گاهی اوقات می‌تواند کمی بیش از حد به کلیشه‌ها تکیه کند. شریک شما تنها چند هفته تا بازنشستگی فاصله دارد، برخی از افسران آنقدر که به نظر می‌رسند ساکت نیستند، و نیک دائماً با پدرش مقایسه می‌شود، که تنها چند نمونه از این موارد است. هرگز بیش از حد کلیشه‌ای یا اغراق‌آمیز نمی‌شود و اگرچه باعث می‌شود بازی بیشتر شبیه سریال‌ها و فیلم‌های پلیسی کلاسیک به نظر برسد، اما کمی اصالت بیشتر خوب بود.
گیم پلی بازی The Precinct حداقل در ظاهر، خیلی بی‌شباهت به عنوان قبلی Fallen Tree Games، یعنی American Fugitive، نیست. بدیهی است که در اینجا خبری از ربودن ماشین یا ضرب و شتم غیرنظامیان بی‌گناه نیست، در عوض دائماً بر اساس عملکرد کاری‌تان درجه‌بندی می‌شوید. با زاویه دید ایزومتریک، شما هم پیاده و هم با ماشین و هلیکوپتر در خیابان‌ها پرسه خواهید زد. هر روز به شما منطقه‌ای برای گشت‌زنی در اطراف نقشه‌ی نسبتاً کوچک شهر داده می شود.
خوشبختانه، این اندازه نقشه به من اجازه داد تا به سرعت با خیابان‌های متراکم و میانبرهای کوچه‌پس‌کوچه‌های Averno آشنا شوم. در برخی از گشت‌زنی‌ها، شما در یک محله قدم می‌زنید، در حالی که در برخی دیگر، شما را مجبور به رانندگی در خیابان ها می‌کنند تا از ایمن بودن جاده‌ها اطمینان حاصل شود. جرایم یا در حین کاوش شما پیدا می‌شوند، یا از طریق رادیوی شما فراخوانده می‌شوند، و هرگز برای مدت طولانی منتظر نمی‌مانید تا پرونده‌ی بعدی از راه برسد.
اولین روز کاری نیک شامل یک تیراندازی در حین سرقت از بانک و به دنبال آن یک تعقیب و گریز پرسرعت است، اما انتظار نداشته باشید که هر روز کاملاً اکشن باشد. فعالیت‌های مختلفی وجود دارد که با آنها روبرو خواهید شد، از جریمه‌های ساده پارکینگ گرفته تا پایان دادن به دعواهای مشت‌زنی. البته، ماموریت‌هایی وجود دارند که داستان کلی را پیش می‌برند و نیک را به کشف قاتل پدرش نیز نزدیک‌تر می‌کنند. هر کاری که انجام می‌دهید XP کسب می‌کنید که به نوبه خود به شما امکان می‌دهد ارتقاءهایی مانند توانایی تصرف وسایل نقلیه را باز کنید.
اما چیزی که بیشتر از همه من را شگفت‌زده کرد، ترکیب المان های گیم‌پلی اکشن و شبیه‌ساز است. در حالی که انتظار داشتم The Precinct بیشتر مربوط به تعقیب و گریز با ماشین و تیراندازی باشد، در واقع کارهای کارآگاهی و… خب، پلیسی زیادی برای انجام دادن وجود دارد و البته برای بازی‌ای که در آن نقش یک افسر پلیس را بازی می‌کنید، تعجب‌آور به نظر نمی‌رسد.
در مورد قابلیت تکرارپذیری بازی نیز می توان گفت داستان اصلی تقریباً حدود ۹ ساعت طول کشید، اما زمان کلی بازی من کمی بیشتر بود. در حالی که می‌توانید داستان را با سرعت پیش ببرید، گشت و گذار در شهر آورنو و گذراندن وقت، حس بسیار ارزشمندتری دارد. The Precinct بازی‌ای نیست که ده‌ها ساعت از آن لذت ببرید و پس از پایان تیتراژ، قابلیت بازی مجدد زیادی ندارد. مدت زمان آن برای آنچه که بود مناسب بود و هرگز بیش از حد طولانی به نظر نمی‌رسید.
وقتی نتوانستم حالت عملکرد (Performance mode) را برای The Precinct روی پلی‌استیشن ۵ پیدا کنم، غافلگیر شدم. هر بازی که روی این پلتفرم بازی کرده‌ام، صرف نظر از سبک بصری یا شدت گرافیکی، یکی از این حالت‌ها را داشته است و روی سخت‌افزار بسیار معمولی روی کامپیوتر، نرخ فریم بالایی را اجرا می‌کند. با این وجود، این یک ایراد است و نه یک عامل بازدارنده، زیرا قفل ۳۰ فریم بر ثانیه بازی هرگز از این پایین‌تر نیامد و هرگز در گیم‌پلی اختلال ایجاد نکرد.
در انتها بد نیست کمی راجع به جنبه های صوتی و بصری بازی صحبت کنیم. شخصیت‌ها و وسایل نقلیه سبک کمیک متمایزی دارند و حاشیه های سیاه آنها را در محیط‌ها برجسته می‌کند. متأسفانه، انیمیشن‌های شخصیت‌ها نسبتاً خشک هستند و حتی انیمیشن‌های دویدن نیز چندان چنگی به دل نمی زنند.
چشمگیرترین جنبه گرافیکی، طراحی خود شهر آورنو است. این شهر حالتی افسرده دارد و محیطی بسیار مناسب برای داستانی است که بازی روایت می‌کند. این شهری پر از جرم و جنایت است و جلوه های بصری آن به خوبی چنین موضوعی را منعکس می‌کنند. این به این معنی نیست که همه چیز قهوه‌ای و خاکستری است، زیرا محیط‌ها واقعاً زیبا هستند. نورپردازی به ویژه در شب عالی به نظر می‌رسد، زیرا چراغ‌های خیابان و تابلوهای نئون از سطوح صاف منعکس می‌شوند.
صداگذاری از قابل قبول تا ضعیف متغیر است. در حالی که برخی از شخصیت‌ها احساسات واقعی را به نمایش می‌گذارند، برخی دیگر اغلب یکنواخت و رباتیک هستند. برخی از خطوط صداگذاری نیز هنگام اجرای دیالوگ‌های بازیگران، صدای خش‌خش بسیار قابل توجهی ایجاد می‌کنند. تقریباً انگار کمی بیش از حد به میکروفون‌هایشان نزدیک بوده‌اند! گذشته از این، موسیقی نسبتاً پراکنده است و بازی اغلب بیش از حد آرام است. اما وقتی در طول درگیری‌های مسلحانه یا تعقیب و گریز ماشین‌ها شروع می‌شود، موسیقی متن الهام گرفته از دهه ۸۰ میلادی بسیار مناسب است.
حرف آخر
The Precinct به طور قطع به هدف خود می‌رسد: یک شبیه‌ساز پلیسی شایسته با المان های آرکید کافی برای برطرف کردن رضایت مخاطبین. اگرچه از ترکیب مکانیک‌های گیم‌پلی اکشن و شبیه‌سازی آن قدردانی کردم، اما کاملاً تحت تأثیر بازی قرار نگرفتم. داستان به اندازه کافی جذاب بود (با وجود صداگذاری ضعیف) که باعث شد بخواهم بدانم بعداً چه اتفاقی می‌افتد و گیم‌پلی، با اینکه از نظر مکانیکی قوی بود، اما در اواخر بازی کمی تکراری می‌شد. با این حال، این یک عنوان لذت‌بخش است که مانند بازگشت به دوران بازیهای PS1 با زیبایی‌شناسی مدرن به نظر می‌رسد. The Precinct یک بازی ویدیویی اعتیادآور و فوق‌العاده ارزشمند است که مطابق با تبلیغاتش عمل کرده است.
Verdict
The Precinct definitely achieves its goal: a decent police simulator with enough arcade elements to satisfy a wide range of audiences. While I appreciated its blend of action and simulation gameplay mechanics, I wasn’t entirely impressed. The story was engaging enough (despite the poor voice acting) to keep me wanting to know what would happen next, and the gameplay, while mechanically strong, became a bit repetitive towards the end. Still, it’s an enjoyable title that feels like a throwback to the PS1 era with a modern aesthetic. The Precinct is an addictive and incredibly rewarding video game that lives up to its hype
