قطعاً چیزی ذاتاً جذاب در مورد ایده استفاده از اساطیر نورس که در یک بازی روگ‌لایک وجود دارد که بازی Vilde در زمینه تحقق چنین هدفی کاملا ناکام می ماند. این بازی مستقل که توسط Chaotic Minds توسعه و منتشر شده است، در ۱۲ ژوئن ۲۰۲۵ در دسترس دارندگان رایانه های شخصی قرار گرفت، جاه‌طلبی جسورانه برای قرار دادن بازیکنان در یک حلقه آشفته از مراحل متغیر رویه‌ای، سلاح‌های متنوع و قدرت‌های باستانی دارد. اما از لحظه‌ای که بازی شروع می‌شود – با بیدار شدن شما در یک کشتی وایکینگِ رنگارنگ در حالت بدون تجهیزات – آنچه در ادامه می‌آید کمتر یک سفر اسطوره‌ای و بیشتر یک آشفتگی ناامیدکننده و نپخته است که بر سر جاه‌طلبی‌های خود گیر می‌کند. در ادامه با مقاله نقد و بررسی این بازی در Gamingles با ما همراه باشید.
بازی Vilde بدون اتلاف وقت، شما را در دنیایی الهام گرفته از اساطیر نورس قرار می‌دهد، اما متأسفانه تقریباً هیچ چیز از نظر جهت‌گیری یا مضمون داستان ارائه نمی‌دهد. شما سفر خود را با یک دراکار(کشتی جنگی باستانی وایکینگ ها و نورمن های اهل اسکاندیناوی) آغاز می‌کنید، اما هیچ مقدمه‌ای، هیچ جذابیت داستانی و هیچ توضیحی در مورد رابط کاربری یا مکانیک های گیم پلی وجود ندارد.
آنچه که باید یک پس‌زمینه اساطیری جذاب باشد، در نهایت مانند یک ویترین نمایشی به نظر می‌رسد: اشارات مبهم به مواردی مانند Yggdrasil، سندان‌های مسحور شده و برخی از رون‌های عنصری در سراسر بازی پراکنده شده‌اند، اما هیچ یک از آنها به چیزی منسجم تبدیل نمی‌شوند. شما باید آن اندک روایتی که وجود دارد را از طریق نام‌های تکه‌تکه و نشانه‌های بصری که به سختی قابل درک هستند، کنار هم قرار دهید. این یک تم زیبایی‌شناختی است تا یک محیط کاملاً تحقق یافته و هر چه عمیق‌تر پیش بروید، بیشتر احساس می کنید که پوچ به نظر می‌رسد.
نبردها و مبارزات بازی Vilde، بیشتر شبیه تمرینی برای استقامت است تا هیجان. دشمنان به صورت موج‌های نامنظم هجوم می‌آورند، اغلب از میان یکدیگر عبور می‌کنند یا در زمین گیر می‌کنند. اکشن سریع است اما به ندرت روان است – حرکت شناور است و هوش مصنوعی به طور نامنظم رفتار می‌کند. دویدن نه از روی استراتژی، بلکه صرفاً برای فرار از سردرگمی محض روی صفحه ضروری می‌شود.
به جای ارائه چالش تاکتیکی یا تشویق به بازی هوشمندانه، نبردها اغلب به نبردهای دست و پا چلفتی ناخوشایندی تبدیل می‌شوند که در آن کمین کردن در گوشه‌ها به یکی از کارآمدترین رویکردها تبدیل می‌شود. چیدمان مراحل، که ظاهراً هر بار تغییر شکل می‌دهند، فقط اوضاع را بدتر می‌کند: راهروهای تنگ و تکراری، حس یکنواختی خفه‌کننده‌ای ایجاد می‌کنند و فقدان عمودیت یا فضای تنفس، حس نبرد را در خود حبس می‌کند. به بیان دیگر، Vilde به جای ارائه انرژی روان و پرسرعت مورد انتظار از یک بازی تیراندازی روگ‌لایک مدرن، زمخت و از هم گسیخته به نظر می‌رسد.
از لحاظ گرافیکی، در حالی که Vilde سعی می‌کند ظاهری پر نقش و نگار داشته باشد، جلوه‌های بصری آن در همان میانه آشنا و بیش از حد اشباع‌شده‌ای قرار می‌گیرد که بسیاری از بازی‌های شوتر مستقل در زمره آن قرار دارند. کارتونی است، اما جذاب نیست؛ دقیق است، اما هرگز برجسته نیست. محیط‌ها در هم محو می‌شوند، دشمنان فراتر از طراحی‌های سطحی هویت ندارند و رابط کاربری نیز کمک چندانی به شما نمی‌کند تا هرج و مرج بازی را درک کنید. وضعیت فنی هم فقط تجربه را بدتر می‌کند – صفحات بارگذاری طولانی، کرش های مکرر و خرابی‌های گاه به گاه رایج هستند. گاهی اوقات، اجراهای شما به سادگی قطع می‌شوند: هیچ دشمنی ظاهر نمی‌شود، پیشرفت متوقف می‌شود و تنها گزینه شما این است که به هاب اصلی بازی بروید.
از طرف دیگر، به نظرمی رسد موسیقی بازی با مضمون آن ناهماهنگ است. Vilde به جای اینکه حال و هوای الهام گرفته از اساطیر اسکاندیناوی خود را در بر بگیرد، آهنگ‌های پرانرژی و شبیه به موسیقی کلاب را پخش می‌کند که با مبارزات کند و شلوغ بازی ناهماهنگ به نظر می‌رسند. این یک ناهماهنگی عجیب ایجاد می‌کند که هرگز برطرف نمی‌شود – پس‌زمینه صوتی که به نظر می‌رسد لحن و سرعت اتفاقات روی صفحه را نادیده می‌گیرد.
حرف آخر
در ژانری که از قبل با بازی‌های روگ‌لایک خلاقانه و بهینه یافته اشباع شده است، بازی Vilde نه تنها حرفی برای گفتن ندارد، بلکه در برآورده کردن استانداردهای اولیه برای جذب مخاطبین نیز شکست می‌خورد. از فضا‌سازی نامنسجم گرفته تا ریتم آشفته و المان های گیم پلی کسل کننده، این بازی دائماً خودش را به آب و آتش می زند بتواند رضایت گیمرها را جلب کند.
حتی هرج و مرج موجود در آن نیز اصلا هیجان‌انگیز نیست و بلکه خسته‌کننده است. مکانیزم های گیم پلی شما را دعوت به آزمایش نمی‌کنند و گیج‌کننده و ناامیدکننده هستند و تجربه کلی، که با کاستی‌های فنی و طراحی دست و پنجه نرم می‌کند، پس از محو شدن تازگی اولیه، دلیل کمی برای بازگشت ارائه می‌دهد. احساس می کنم بازی Vilde قصد داشته افسانه نورس را به چیزی هیجان‌انگیز و جدید تبدیل کند. ولی در عوض، این بازی حس یک نمونه اولیه نیمه‌کاره از یک بازی بهتر را دارد که هنوز به طور کامل عرضه نشده و ناقص است.
Verdict
In a genre already saturated with creative, optimized roguelikes, Vilde not only fails to deliver, it also fails to meet the basic standards for engaging an audience. From the disjointed atmosphere to the chaotic rhythm and dull gameplay elements, the game constantly tries to make itself felt. Even the chaos is not exciting at all, but rather boring. The gameplay mechanics don’t invite you to experiment, they’re confusing and frustrating, and the overall experience, which is plagued by technical and design shortcomings, offers little reason to return once the initial novelty wears off. I feel like Vilde was trying to turn Norse mythology into something exciting and new. Instead, it feels like a half-baked prototype of a better game that’s yet to be fully released and incomplete
