Trenches VR یک بازی ترسناک و دلهره‌آور پر از صحنه‌های ترسناک است، اما استفاده‌ی بی‌اهمیت آن از حال و هوای جنگ جهانی اول در نهایت به تجربه کلی خودش آسیب می‌زند. در اوایل مستند جنگ جهانی اول ساخته پیتر جکسون در سال ۲۰۱۸ با عنوان «آنها نباید پیر شوند»، تعدادی از سربازان نخبه جنگ جهانی خانمان سوز شرح می‌دهند که چگونه به خدمت اجباری فراخوانده شدند.مخصوصا که یک سرباز سابق توضیح می‌دهد: «من فقط فکر می‌کردم که دوست دارم بروم و برای کشور بجنگم. این موضوع مهم بود، شما به کشورتان افتخار می‌کردید و تمام تلاشتان را برای آن می‌کردید.»
این سطح از تخریب که در آن زمان به عنوان جنگ بزرگ شناخته می‌شد، در تاریخ بشر بی‌سابقه بود. بازی Trenches VR از این پس‌زمینه استفاده می‌کند، زیرا شما از این خندق‌های خطرناک عبور می‌کنید تا از خطوط دشمن به امنیت برسید. این یک ماجراجویی ترسناک تا مغز استخوان است، اگرچه این واقعیت که از این حال و هوا به طور معناداری استفاده نمی‌کند، ناامیدکننده است.
معمولا بهترین عناوین ترسناک ریشه در یک ترس اولیه دارند. از ناامنی‌های شدید شخصیت اصلی بازی، ایتان در رزیدنت اویل ۷ گرفته تا نیروهای شیطانی ناشناخته‌ی MADiSON VR که افراد ضعیف را شکار می‌کنند، وقتی پیش فرض بازی به اندازه‌ی کافی عالی باشد که شما را به شک بیندازد، هر چیزی می‌تواند اتفاق بیفتد. در بازی Trenches VR سربازی که ما در نقش او بازی می‌کنیم، جیمز آر.، در حالی که سعی می‌کند به سوی همسر و فرزندانش برگردد، نگران حفظ جان خود است. اما شخصیت‌پردازی داستان به همین جا ختم می‌شود و فقط به عمق یک گودال فرو می‌رود.
از نظر مفهومی، Trenches VR به آنچه که قرار است انجام دهد، دست می‌یابد: در لحظات ترسناک، شما را وادار می‌کند فوراً هدست خود را از روی سرتان بردارید، آن هم به خاطر رویارویی با انبوهی از جامپ اسکرهای تکراری. اما استفاده از پس‌زمینه‌ی چنین رویداد تاریخی غم‌انگیز و مستندی، به نظر می‌رسد که به خود بازی لطمه می‌زند. با توجیه نکردن این موضوع بازی Trenches در ارائه‌ی آنچه می‌توانست کاوش عمیق‌تری از جنگ جهانی اول باشد، کوتاهی می‌کند و همه چیز به هیولاها خلاصه می‌شود.
گیم پلی Trenches VR در یک کابین که به عنوان یک مرکز اصلی عمل می‌کند، آغاز می‌شود، جایی که می‌توانید چندین آیتم را که با عبور از یکسری راهروهای چوبی مفید واقع می‌شوند، آزمایش کنید. یک چاقوی جیبی برای بریدن سیم خاردار، بطری‌های شیشه‌ای برای پرت کردن حواس تعقیب‌کنندگان احتمالی و اسلحه‌ای که فقط می‌تواند سرعت حرکت مهاجمان را آهسته کند اما نمی‌تواند آسیبی به آنها برساند. همچنین یک نامه هشدار دهنده، غلط‌های املایی و همه چیز وجود دارد که به دیگر افراد نشان می‌دهد که موجودات ماوراءالطبیعه دلهره‌آوری که شاهد آنها بوده‌اند، محصول تخیل آنها نیستند، بلکه واقعی هستند.
پس از آماده شدن، می‌توانید یک بازی جدید با مقدمه یا مسیر دیگری را برای نادیده گرفتن انتخاب کنید. اگر بمیرید، به ابتدای مرحله برمی‌گردید، در حالی که متوجه می شوید هر بار با ترس‌ها و سرنخ‌های تصادفی روبرو هستید. هنگام قدم زدن در گذرگاه‌های مزارع جنگ‌زده بازی، هیچ چیز غیرعادی به نظر نمی‌رسد. اما صداهای انفجار، آژیرهای حمله هوایی و باران شدید، فضایی پرتنش و مؤثر ایجاد می‌کنند. رعد و برق‌های شدید، محیط اطراف شما را برای مدت کوتاهی روشن می‌کنند، اما این با تغییر ناگهانی رنگ تخته‌های چوبی از قهوه‌ای به آبی روشن نشان داده می‌شود. من فکر می‌کردم این یک اشکال گرافیکی است تا اینکه بعداً متوجه شدم عمدی است. پیشرفت شما در بازی شامل بستن دروازه در اتاقی با اجسادی است که باید از یک ژنراتور نزدیک تغذیه شوند. ترس‌ها کمی بعد شروع به ظاهر شدن می‌کنند.
اینجاست که رویکرد بازی دچار تزلزل می‌شود. در حالی که با چند تصویر سیاه و سفید قدیمی و با نیت خیر از خانواده، شما را آرام می‌کند تا به شما یادآوری کند که برای چه چیزی می‌جنگید، اما خطر موجود در بازی به طرز غیرقابل توضیحی ماورایی است. مثلا وقتی که به سمت دستگیره برق می‌روید، با یک بدن تکه تکه شده که قطعاً شبیه انسان نیست، روبرو می شوید که روی زمین افتاده و به آنچه که وحشت پیش رو در انتظار شماست اشاره دارد. ضمنا تعدادی عروسک مرموز نوزادان نیز بدون هیچ توضیح منطقی در مسیر شما ظاهر می‌شوند. بله، هذیان می‌تواند اشکال مختلفی داشته باشد، اما Trenches VR بیشتر شبیه یک چک لیست از کلیشه‌های ترسناک است که به سادگی برای ترساندن شما با پیشرفت بیشتر طراحی شده‌اند.
با ماندن در هزارتوی راز آلود بازی، سلامت عقل شما به آرامی کاهش می‌یابد و تعداد صحنه‌های ترسناک افزایش می‌یابد. با این حال، به نظر می‌رسد هیچ دلیلی برای هیچ یک از وحشت‌های ظاهر شده وجود ندارد. جمع‌آوری عروسک‌ها می‌تواند نمادی از خاطره‌ای آسیب‌زا باشد که شخصیت اصلی در کودکی از آن رنج برده است، اگرچه هیچ نشانه‌ای از آن وجود ندارد. حتی زنی مو مشکی که یادآور بازی Blair Witch است و در گوشه‌ای ایستاده و آماده حمله به شماست، یک استعاره نیمه‌کاره است. هیولای اصلی که شما را تعقیب می‌کند، که به نظر می‌رسد تجسمی از آسیب روحی سرباز است، به جای الهام گرفتن از بدن‌های مثله شده، که محصول وحشت واقعی جنگ هستند، شبیه یک طراحی وحشت عمومی به نظر می‌رسد.
یکی دیگر از ایرادهای بازی، نحوه استفاده از ویژگی رایج یک عنوان واقعیت مجازی است. مثلا این بازی دارای یادداشت‌ها و عکس‌های پنهانی است که پس از جمع‌آوری، برخی از پیش‌زمینه‌ها را ارائه می‌دهند. با این حال، یک کادر گفتگو که جزئیات محتویات آنها را شرح می‌دهد، فقط زمانی ظاهر می‌شود که آیتم را در موقعیت خاصی جلوی صورت خود نگه دارید. بنابراین، چرخاندن سر برای خواندن آنها به معنای بسته شدن خودکار آنها خواهد بود. رک و پوست کنده بگویم، این یک اشتباه مسخره است. اشتباهی که باعث می‌شود از خود بپرسید که آیا توسعه‌دهندگان واقعاً بازی را در واقعیت مجازی انجام داده‌اند یا خیر.
حرف آخر
Trenches VR یک گیم‌پلی جالب را ارائه می‌دهد، اما این کار را با مشکلات بسیار زیادی انجام می‌دهد که نمی‌توان آن را چیزی غیر از یک جشنواره ترساندن ساده در نظر گرفت. با اینکه اصول اولیه یک عنوان ترسناک واقعیت مجازی را دارد، از جمله گزینه‌های مناسب حرکتی و فضاسازی قوی، اما فراتر از اینها، بازی چیز زیادی برای نوشتن در مورد آن ارائه نمی‌دهد. در یک دوره مهم در تاریخ بشر، استفاده از جنگ جهانی اول به عنوان یک پس‌زمینه تاریخی به معنای کنار آمدن با واقعیت پیامدهای بلندمدت آن است. در حالی که پایان سنگین داستان سعی می‌کند با خاطرات ناهموار یک بیماری روانی کنار بیاید، در نهایت با ترجیح دادن صحنه‌های ترسناک تکراری، این کار را انجام نمی‌دهد. انبوه کلیشه‌های ژانر وحشت تایید می‌کند که Trenches VR فقط یک هدف در ذهن دارد: ترساندن شما. انتظار چیزی عمیق‌تر از این را نداشته باشید.
Verdict
Trenches VR offers interesting gameplay, but it does so with too many problems to be considered anything other than a simple scare-fest. While it has the basics of a VR horror title, including decent movement options and strong atmosphere, beyond that, the game doesn’t offer much to write home about. Taking World War I as a historical backdrop during a pivotal period in human history means coming to terms with the reality of its long-term consequences. While the heavy ending tries to deal with the jagged memories of mental illness, it ultimately fails to do so, preferring to indulge in repetitive, scary scenes. The plethora of horror genre clichés confirms that Trenches VR has only one goal in mind: to scare you. Don’t expect anything deeper than that
