برخی اوقات حتی با وجود اینکه یک بازی دارای مشکلات بسیار و روند کسل کننده ای خواهد بود، اما نشانه های امیدوار کننده ای را با خود به همراه خواهد داشت، این امر شاید به تنهایی دلیلی برای تجربه بازی و ارزش آن نباشد، اما دلیلی برای بهتر شدن و پیشرفت ایده ها در یک یا چند ژانر خاص خواهد بود، عناوین زیادی وجود دارند که شاید کیفیتشان از عنوان مورد بررسی امروز ما بالاتر باشد، اما المان های اصلی و یا حتی تمامی المان های درون آن ها صرفا تکرار و تقلید از عناوین دیگر بوده و هیچ نوآوری را در خود نداشته و بد از آن هیچ تلاشی برای این کار انجام نداده اند، به نظر من ارزش تجربه این عناوین حتی از بازی پر اشکال امروز ما نیز کمی پایین تر است و ارزش تجربه یک عنوان با ایده هایی جدید میتواند به مراتب بالاتر باشد.
عنوان A Day Without Me نام یک بازی در ژانر تقریبا وحشت و یا بهتر است بگویم دلهره آور است که در سال ۲۰۲۰ برای اولین بار بر روی سیستم رایانه های شخصی به انتشار رسید، پس از آن در سال ۲۰۲۱ نیز بازی بر روی پلتفرم های نسل هشتمی Nintendo Switch , Xbox One و Playstation 4 منتشر و در دسترس مخاطبان قرار گرفت.
بازی روایتگر داستان یک کودک است، کودکی در یک روز به ظاهر عادی از خواب بلند میشود، از تختش پایین آمده و سعی میکند با بقیه افراد خانه صحبت کند، اما متوجه میشود که هیچکس صدایش را نشنیده و در های خانه قفل هستند، با زحمت کلید ها را از بالای کتابخانه پیدا کرده و در های خانه را باز میکند اما در خانه هیچ چیزی به جز یک مثلث یا نماد شیطانی نخواهد بود، نه تنها در خانه، بلکه در شهر و محله شان هم هیچکسی نیست.
متاسفانه اشکال از همین جا شروع میشود، سیستم داستان پردازی میتوانست بسیار خوب و قابل قبول باشد، اما روایت ها هیچگاه چندان منسجم و مرتبط نخواهند بود، در واقع بازی هیچگاه در هیچ جای خود احساس انسجام نخواهد کرد و همیشه این حس به مخاطب دست خواهد داد که همه چیز در حال متلاشی شدن و دور از هم خواهد بود، علاوه بر این روایت های داستانی درستی نیز در کار نخواهد بود، سیستم دیالوگ ها و یا بهتر است بگویم نوشته های آن ها بسیار ابتدایی بوده و همین مسائل ارزش داستانی و روایی بازی را پایین تر از حد معمول خواهد آورد.
با این اوصاف قضیه در قسمت اصلی بازی و ژانر متفاوت خواهد بود، ترس، آن هم به یک سبک جدید، در بازی خبری از جامپ اسکر ها نیست، شاید هیچ روحی شما را دنبال نکند، اما صدا های توی سرتان شما را یک لحظه هم تنها نخواهند گذاشت، زمزمه های درون بازی که بیشتر فقط شبیه به صدا ها و آوا های ترسناک، دلهره آور و شیطانی هستند بدون شک به بهترین نحو ممکن در بازی قرار داده شده اند و پس از مدت ها با یک روند واقعا ترسناک متفاوت و جدید روبرو بودم.
در واقع این سیستم ترساندن همان ایده جذاب و جالب درون بازی است، ایده ای که نمیتواند تمام مشکلات بازی را پوشش دهد، اما شما را واقعا خواهد ترساند و حس عجیب و آزار دهنده اش در ذهن و گوش شما خواهد ماند، اما کاش کمی هم برای طراحی سطوح درون بازی وقت گذاشته میشد تا کمی تفاوت در میان مناطق مختلف درون بازی حس شود، جلوه های گرافیکی بازی به هیچ عنوان بد نیست و در برخی اوقات جذاب کار شده است، اما بخاطر نبود تنوع در آن ها، به سرعت تکراری خواهد شد.
حرف آخر
A Day Without Me شما را واقعا خواهد ترساند، آن هم نه از راهی که عناوین دیگر میروند، بلکه راه جدیدی را برای این کار انتخاب کرده و در آن موفق هم خواهد شد، اما در قسمت های دیگر خود مانند داستان پردازی و طراحی سطوح چندان خوب ظاهر نخواهد شد و باید برای تجربه بازی صرفا به دنبال ایده های جدید و ترسیدن باشید، در غیر اینصورت چندان جالب و سرگرم کننده نخواهد بود.
verdict
A Day Without Me will really scare you, not in the way other titles go, but in choosing a new way to do it and succeeding in it, but in other parts of it like storytelling and level design. It will not look good and you should just look for new ideas and fear to experience the game, otherwise it will not be very interesting and fun.
