نقد و بررسی بازی Hot Rod Mayhem

به نظر می‌رسد که تقریباً هر ماه یک بازی Kart Racer جدید منتشر می‌شود. این ژانر که با عرضه بازی Mario Kart محبوب شد، با چندین IP محبوب دیگر، به مراه عناوین بزرگ بی‌شماری که همگی به دنبال کسب موفقیت هستند، همواره در حال پیشرفت بوده است؛ از Garfield گرفته تا شخصیت‌های Nickelodeon، Sonic و فراتر از آن که در نهایت به امثال Coffin Dodgers، Crash Team Racing، Paw Patrol: Grand Prix و حتی عنوان خنده‌دار Smurfs: Kart می‌پیوندند.

در واقع بازیهای ماشین سواری کارتی تقریباً از هر ژانر دیگری که می شناسید، رقیب و طرفدار بیشتری دارد و به این لیست رو به رشد، اکنون بازی Hot Rod Mayhem، یک Kart Racer که متأسفانه هیچ چیز جدیدی ارائه نمی‌دهد و محکوم به فراموشی است را اضافه می کنم. در ادامه با نقد و بررسی این بازی در Gamingles با ما همراه باشید.

نوآوری، شخصیت‌های شناخته‌شده و محبوب، محیط‌های هیجان‌انگیز و متنوع و گیم‌پلی سرگرم‌کننده و جذاب، از ارکان اصلی متمایز شدن برخی عناوین مستقل در مقایسه با سایر بازی‌ها بوده‌اند. مثلا سری ماریو کارت، همانند بازی‌های سونیک و نیکلودئون، دائماً با انتشار هر نسخه جدید خود نوآوری می‌کرد، در حالی که امثال Garfield, Smurfs, Paw Patrol و سایر بازی‌های دارای مجوز، مانند سایر بازی‌های معمولی بودند که توسط ناشر مجبور به انتشار به همان شکل فعلی خود بودند.

من قبلاً از بازی‌های قبلی این ژانر به خاطر انتشار در حالت اولیه، نداشتن حالت‌های مختلف، ویژگی‌های اساسی عناصر کیفیت زندگی که باید بخشی از هر Kart Racer باشند، انتقاد کرده‌ام. متاسفانه Hot Rod Mayhem فاقد هر چیزی است که اجازه برجسته شدن به آن را بدهد و نتیجه اینکه بازی به یک تجربه کاملاً تکراری تبدیل می‌شود.

با کمبود حالت‌های متنوع، فقدان بخش آنلاین و سرعت پایین مسابقات، انتخاب های جایگزین بی‌شماری به جای این بازی وجود دارد، صرف نظر از کیفیت آنها. بازی Hot Rod Mayhem به هیچ وجه در انتهای لیست نیست، اما با وجود بیش از دوازده بازی جایگزین که جزو بهترین‌های این ژانر هستند، فقط می‌توانم این بازی را به کسانی که عناوین مشابه را انجام داده‌اند و می‌خواهند مسیرهای جدیدی را تجربه کنند، توصیه کنم.

طراحی مراحل در اینجا احتمالاً نقطه قوت بازی است. با ۱۰ مسیر که می‌توان آنها را چرخاند، معکوس کرد و پیچ و تاب داد، به معنای واقعی کلمه می‌توانید مسافت زیادی را با آنها طی کنید. با این وجود، در حالی که می‌توانید با دریفت زدن در گوشه‌ جاده ها قدرت بوست ماشین خود را افزایش دهید، بازی فاقد پدهای بوست یا افزایش بوست در پرش‌ها است. حتی با وجود سرعت بوست، بازی کند به نظر می‌رسد و این می‌تواند به دلیل بهینه‌سازی انجام شده برای Xbox One باشد و به همین دلیل، بازی فاقد آن حس سرعتی است که در عناوین مشابه دیده ام.

همچنین، برخی از مسیرها دارای دروازه‌ها و زنگ‌هایی هستند که باید در آنها مسابقه دهید و وجود آنها عجیب به نظر می‌رسد. در حالی که آنها سرعت شما را متوقف نمی‌کنند، دلیل اینکه چرا توسعه دهندگان چنین انتخاب طراحی را انجام داده اند، برای من یک پرسش بی پاسخ است.
ضمنا، این تنوع مراحل با وجود مسیرهای سرگرم‌کننده فراوان، چاشنی خوبی به بازی می دهد. از مسابقه در فضا در محیط Satellite Sprint گرفته تا مسابقه در دماهای بسیار پایین Snow Summit یا تپه‌های وحشتناک Halloween Highway، بسیاری از این مسیرها واقعاً برجسته بودند. حتی امکان مسابقه زیر ترن هوایی در Paleo Parkway هم اشاره‌ای کوچک و زیبا به Jurassic Park بود که کاملاً بی‌نقص به نظر می‌رسد، به خصوص با وجود دایناسورهایی که مسیر شما را مسدود می‌کنند.

اما جایی که بازی Hot Rod Mayhem از آن رنج می‌برد، کمبود حالت‌های مختلف است. شما فقط حالت مسابقه (Race) و قهرمانی (Championship) دارید. حالت مسابقه (Race) به شما این امکان را می‌دهد که تعداد رانندگان، سختی آنها، تعداد مسابقات از ۳، ۴، ۶ یا ۸ را تعیین کنید و برنده، مسیر بعدی را انتخاب کند. حالت قهرمانی (Championship) به شما این امکان را می‌دهد که تعداد مسابقه‌دهندگان را از ۶، ۸ یا ۱۰ انتخاب کنید و می‌توانید سختی مسابقه را خودتان انتخاب کنید. در حالی که مخاطبین کم سن و سال مطمئناً می‌توانند با حالت آسان (Easy) بازی را انجام دهند، من آن را کاملاً آسان یافتم، زیرا هوش مصنوعی بازی در این حالت حتی اندک تلاشی برای اول شدن نمی‌کند. حالت نرمال نیز همان حسی را دارد که از حالت آسان انتظار داشتم.

وقتی رقابت حالت قهرمانی را تمام می‌کنید، قفل طرح‌های لباس و کارت‌های جدیدی را باز می‌کنید که محتوای تازه ای برای اضافه کردن به کیت شما ارائه می‌دهد. برخی از کارت‌های جدید بهترین‌های بازی هستند و سرعت یا قدرت تقویت خوبی را ارائه می‌دهند. با ۱۰ جام قهرمانی برای مسابقه، از این نظر یک بازی قوی وجود دارد، حتی اگر حالت‌های اضافی می‌توانستند چیزهای بیشتری به آن اضافه کنند. هیچ حالت نبرد، مسابقه تکی یا چیز دیگری وجود ندارد. کل این عنوان، حتی با استانداردهای بازی‌های ارزان قیمت، بسیار ابتدایی به نظر می‌رسد.

با استفاده از رنگ‌های روشن و مجموعه‌ای متنوع از مسیرها، بازی Hot Rod Mayhem عنوانی نسبتاً زیبا و هم‌رده با دیگر بازی‌های Kart Racers روی کنسول ها است. این بازی فاقد مکانیزم جهت یابی مسیر است و به همین دلیل مخاطب دائماً بین منوهای بارگیری یا مسابقه گیر می‌کند. کارت‌ها و شخصیت‌های بازی نیز ظاهری کاملاً کلیشه‌ای دارند، با سلاح‌هایی که قبلاً صدها بار دیده‌ایم، اما شخصی‌سازی، طرح‌های سرگرم‌کننده‌ای را ارائه می‌دهد که پس از باز کردن قفل آنها، جذاب هستند.

حرف آخر

Hot Rod Mayhem به ژانری می‌پیوندد که مملو از بهترین بازی‌های ساخته شده تاکنون است. متأسفانه، هیچ چیز ویژه ای برای برجسته کردن یا افزودن به این ژانر ارائه نمی‌دهد و همین موضوع باعث می شود به سرعت فراموش‌ شود. در حالی که رانندگی در مسیرهای آن بسیار لذت‌بخش هستند و راه‌های مختلفی برای تعامل با آنها وجود دارد، با این حال عنوانی است که برای مدت کوتاهی در ذهن مخاطبین باقی خواهد ماند.

Verdict

Hot Rod Mayhem joins a genre that is filled with some of the best games ever made. Unfortunately, it doesn’t offer anything special to highlight or add to the genre, which makes it a quick forgettable experience. While the tracks are fun to drive and there are a variety of ways to interact with them, it’s a title that won’t stick in the minds of the audience for long