بازی Mother Machine که توسط استودیوی مستقل آلمانی Maschinen-Mensch متولد شد، به عنوان یک نفس تازه در فضای بازیهای Co-op چند نفره به بازار عرضه شد. تنها پس از مشاهده تریلر آن، درک قوی از گیم پلی سرگرم کننده، جامعه محور و حس شوخ طبعی آن به دست خواهید آورد که به بازی جذابیت غیرقابل انکاری می بخشد. در حالی که نمی توانم بگویم که Mother Machine با هدف جلب مشتری با آگهی اغراق آمیز منتشر شد، بیشتر همان کاری را که وعده می دهد، انجام می دهد، اما ایرادات زیادی دارد و به همین دلیل با احساس ناامیدی زیادی از آن دور شدم. با نقد و بررسی این بازی در وب سایت Gamingles با ما همراه باشید.
کاملا واضح است که Mother Machine تاثیرات زیادی از سایر بازیهای مشابه گرفته است و حتی المان هایی از The Legend of Zelda: Breath of the Wild و سری ماریو نیز در بخش های پلتفرمر، مدیریت استقامت و سیستم‌های مبتنی بر غذای آن وجود دارد. این به طور مبهم یک عنوان roguelike است، از ساختار تولید رویه ای مراحل و ارتقاهای تصادفی استفاده می کند. حتی یک کمدی تاریک شبیه به ادموند مک میلان دارد، به خصوص در ابتدای بازی، زمانی که برای اولین بار فاش می‌کند که اساساً می‌تواند به طور بی‌پایان «فرزندان» خود را شبیه‌سازی کند.
وقتی Mother Machine با قدرت هر چه تمام تر پیش می رود، این تأثیرات به چیزی سرگرم‌کننده و حتی منحصربه‌فرد تبدیل می‌شوند: با اینکه المان های گیم پلی این بازی هرگز مشتق شده نیست. اما به ندرت مخاطبین را جذب می کند و به احتمال زیاد، تنها پس از چند ساعت بازی کردن، همه چیزهایی را که ارائه می دهد خواهید دید. با این حال، Mother Machine به وضوح با هدفی بیشتر از این طراحی شده است، زیرا حتی کمپین اصلی آن مدت‌ها پس از اینکه مکانیک‌های اصلی آن جذابیت خود را از دست داده‌اند، ادامه می‌یابد. به نظر می‌رسد توسعه دهنده Maschinen-Mensch ایده های داشته تا این تجربه همکاری بی‌پایان قابل پخش باشد، اما Mother Machine در حال حاضر قدرت ماندگاری برای توجیه بیش از یک یا دو ساعت گیم‌پلی را ندارد.
معمولاً به کارگیری یک فرض ساده می تواند نتیجه خوبی داشته باشد، به خصوص برای یک بازی چند نفره. در این زمینه نیز بازی عملکرد خوبی دارد و قبل از اینکه شما را در یک سری ماموریت رها کند، معرفی مختصری از دنیای بازی آن – سیاره ای بیگانه که توسط ماشین های سرکش غلبه کرده است – می دهد. شما می توانید در مجموع شش نوع ماموریت مختلف را از پایگاه اصلی خود، انفرادی یا با حداکثر چهار نفر دیگر، انجام دهید. در طول این ماموریت ها است که اکثر المان های گیم پلی Mother Machine معرفی می شود، زیرا شما وظیفه دارید چالش ها را تکمیل کنید، منابع ارتقاء را جمع آوری کنید و در نهایت ماهواره ها را فعال کنید، که کمپین اصلی را پیش می برد. این ماموریت ها حداقل در ابتدا می توانند نسبتاً سرگرم کننده باشند.
Mother Machine دارای مکانیک های حرکتی فوق العاده ای است و مانند هر پلتفرمر خوب، در پشت هر پرش یا غلتش، یک حس قوی از جاذبه و حرکت وجود دارد. در این ترکیب، نبرد نیز وجود دارد، اگرچه بسیار کمتر رضایت بخش است و به فشردن یک دکمه حمله خلاصه می شود. به جای یک مدل پیشرفت خطی، Mother Machine به شما اجازه می‌دهد تا قفل جهش‌های مختلف را باز کنید، مانند پرش دوبل با سوخت گاز یا درمان گروهی، اما تنها یکی می‌تواند در هر زمان فعال باشد.
این سیستمی است که کاملاً شبیه به نشان‌های Super Mario Wonder است و نوید می‌دهد که تغییرات جدیدی را در سبک‌های بازی موجود ارائه می‌کند و در خدمت اهداف قابلیت پخش مجدد و بیان بازیکن است. وقتی این حلقه زیبای گیم پلی بازی را درک کردم، از دیدن آنچه که Mother Machine برای من در نظر گرفته بود، بسیار هیجان زده بودم، اما به طور قابل توجهی کمتر از انتظارات من بود.
با اینکه هدف روشنی در پشت سیستم پیشروی نه چندان جالب این بازی نهفته است، اما این یک انتخاب خلاقانه است که هیچ لطفی به سرگرم کننده بودن آن نمی‌کند. دسترسی به تنها یک توانایی خاص در یک زمان می‌تواند در یک بازی با تنوع سطح بسیار خوب کار کند، اما با توجه به اینکه هر سطح و حالت بازی قبلاً فقط به طور سطحی متفاوت هستند، این عمق مکانیکی محدود تنها حس یکنواختی بازی را تشدید می‌کند. در نتیجه، پس از تکمیل کمپین اصلی، انگیزه زیادی برای ادامه گیم پلی وجود ندارد.
شاید مهم ترین نقص بازی و بزرگترین منبع ناامیدی، عدم تنوع کامل آن باشد. تفاوت‌های جزئی بین هر سطح تولید شده به‌طور رویه‌ای وجود دارد که به سختی می‌توان متوجه شد که آنها به صورت رویه‌ای تولید شده‌اند. سپس انواع مأموریت‌ها وجود دارند که احساس می‌کنند نیمه کاره هستند. در بیشتر موارد، همه آنها یکسان هستند، بزرگترین تفاوت های آنها اغلب به کارهای کوتاه مدتی که برای دسترسی به قفل هوا یا حذف یک مانع باید انجام دهید خلاصه می شود. اینها تغییراتی هستند که در انواع مأموریت های تعیین شده انتظار می رود، نه تغییراتی که به خودی خود یک نوع مأموریت کاملاً جدید را تشکیل می دهند.
لازم به ذکر است عملکرد فنی بازی روی رایانه های شخصی تعریف چندانی ندارد. من بازی را با RTX 4060 بررسی کردم و روی تنظیمات مدیوم به سختی می توانستم نرخ فریم بالاتر از ۶۰ را حفظ کنم. در تنظیمات بالا، به خصوص در مناطق DLC، FPS به طور منظم به ۲۰ ثانیه کاهش می یابد. من همچنین بازی را روی یک Steam Deck OLED و یک لپ تاپ با RX 7600S تست کردم که عملکرد آن حتی بدتر بود.
حرف آخر
Mother Machine ویژگی های زیادی دارد و ایده های واقعاً خوبی دارد که به خوبی اجرا نمی شوند. خیلی خوب است که ببینیم توسعه دهنده Maschinen-Mensch با زمان و منابع بیشتر چه کاری می توانست انجام دهد، اما در وضعیت فعلی همانطور که هست، Mother Machine بیشتر شبیه یک نسخه دمو است تا یک بازی کامل.
Verdict
other Machine has a lot of features and really good ideas that aren’t executed well. It would be great to see what developer Maschinen-Mensch could have done with more time and resources, but as it stands, Mother Machine feels more like a demo than a full game
