در ادامه به بررسی و نقد بازی Rack N Ruin خواهیم پرداخت. با ما همراه باشید. Rack N Ruin شبیه به The Legend of Zelda در بسیاری از جهات است.مقدار زیادی اکشن، تشویق به اکتشاف، و تاکید بر حل معما، بسیار شبیه به آثار کلاسیک نینتندو وجود دارد.حتی تعدادی دخمه یا سیاه چال بسیار جذاب در طول بازی وجود دارد. اما یک تفاوت اساسی وجود دارد که باعث می شود Rack N Ruin از Zelda متمایز شود: اینکه شما به عنوان شخصیت منفی بازی می کنید.
در بازی Rack N Ruin شما در نقش Rack بازی می کنید. شخصیتی شیطانی که به سیاره ای بی گناه با هدف تخریب این سیاره و بردگی ساکنان این سیاره به نام اربابش Ruin، ارباب تاریکی امده است. ماجراجویی Rack او را به سرزمینی خواهد برد که تک تک نواحی را فتح کرده تا تمام آن متعلق به ارباب تاریکی شود.
درست از همان آغاز، مفهوم بازی به عنوان یک شحصیت منفی، مفهوم منحصر به فرد و هوشمندانه برای ژانر ماجراجویی است. بر خلاف Zelda که به امید نجات زمین از دخمه‌ها دیدن می‌کند، Rack به منظور از بین بردن مناظر اطراف او، دخمه ها را تسخیر می کند. در همین حاعین حین، مراحل جانبی مشابه توسط NPCs به همان روشی که بازیکنان با آن آشنا هستند،داده می شود، اما به جای کمک کردن، Rack به دنیای اطراف آسیب خواهد زد. برای مثال، در حالی که یک مرحله معمولی شامل پیدا کردن یک مورد گم‌شده برای فردی است، Rack ممکن است آیتم را به طور کلی از بین ببرد، بدین ترتیب، مرحله را از جنبه شیطانی به پایان برساند.
از لحاظ ظاهری، Rack N Ruin بسیار زیبا است. یک پالت رنگ سرگرم‌کننده‌ای برای این بازی وجود دارد و جلوه‌های بصری درخشان، حتی با وجود این که مناظر شاد پس از ویران شدن هر زمین، به نیستی تبدیل می‌شوند، به چشم می آیند. سبک هنر یادآور یک نقاشی watercolor است که به طرز شگفت آوری برای یک بازی از این نوع مناسب است. متاسفانه در نیمه دوم بازی، زیبایی چندان زیاد نیست.
متاسفانه ادامه بازی، نابرابر به نظر می رسد. برای شروع، پازل ها در محدوده بسیار زیرکانه تا بسیار ساده قرار می گیرند. برای مثال، پازل های هوشمندانه تر سبب می شوند Rack الکتریسیته را از میان مدار ها عبور دهد یا اتاق را برای کشف راه های مخفی بچرخاند. این نوع پازل ها لذت بخش بوده و باعث می شوند شما نشانه هایی از یک طراحی پازل عمیق را مشاهده کنید. با این حال، اتاق بعدی ممکن است به سادگی با قرار دادن یک شیء روی دکمه حل شود.در اینجا لحظاتی از نبوغ وجود دارد، اما وقتی بازی در ثبات مشکل دارد، برخی از لذت ها از بین می روند.
در عین حال مبارزه، خسته کننده ترین جنبه ی این بازی است. در شروع بازی، Rack چیزی جز توپ آتشی در اخیتار ندارد، که می توان با فشردن دکمه X به هر جهتی که روبروی اوست، شلیک کرد. بازیکنان می‌توانند با فشردن دکمه L به روی دشمن قفل کنند، اما ای کاش Rack N Ruin طرح کنترلی را ارائه می‌داد که برای هدف‌گیری بهتر در جهات، کمی انعطاف پذیر و چابک بود.
چیزی که وضعیت را حتی بدتر می کند، فراوانی دشمنان است. هر ناحیه پر از دشمنان است که به ندرت یک دشمن با یک ضربه می میرد. دشمنان حتی شما را بعد از شلیک کردن یا نزدیک شدن به آنان، تعقیب کرده و مراحل را بسیار خسته کننده می کنند. حمله تن به تن Rack نیز جذابیت چندانی ندارد. بسیاری از دشمنان رگباری از قدرت آتش را به هر طرف پرتاب کرده و مفهوم نزدیک شدن برای کشتن بدون از دست دادن جان را تقریبا غیر ممکن کرده است.
یکی دیگر از جنبه های نا امید کننده ی بازی، عدم وجود راهنمایی برای بازیکنان است. بخش زیادی از سیستم هدایت بازی، فقط متشکل از صدای “به سمت شرق” NPC می باشد. بعد از رفتن به جهات نامفهوم، تعداد کمی دستورالعمل واضح برای انجام مراحل و پیشرفت در بازی وجود دارد. برای بد تر کردن شرایط، راهی برای یاد آوردی اینکه به کجای نقشه باید رفت، وجود نداشت. به این معنا که اگر بخشی از مکالمه کلیدی را بدون گوش دادن رد کنید، به طور کامل گم شده و نمی توانید به محل مورد نظر بروید.
حرف آخر
با همه این گفته ها، Rack N Ruin چیزی مابین نوآوری و کلیشه می باشد که گیم پلی خسته کننده فقط اوضاع را بدتر می کند. با این حال بازی، نشانه هایی از نبوغ مابین لحظات خسته کننده و بیش از حد پیچیده دارد و در نهایت با وجود همه این مشکلات، این بازی سرگرم کننده و جذاب است.
verdict
With all that said, Rack N Ruin is something of an innovation and stereotype that boring gameplay only makes things worse. Still, the game has some signs of genius in the midst of frustrating and overly complex moments, and in the end, despite all these problems, it’s a fun and engaging game.
