سفر در امتداد ساحل هرگز از مد نمی افتد و قدیمی نمی شود و اگر آن را با سبک هنری برگرفته از عناوین کلاسیک Retro و همچنین آهنگ های سبک synthwave ترکیب کنید، هیجان آن دو برابر می شود. این همان چیزی است که بازی Seaside Driving روی آنها تمرکز دارد، محصولی از دو کمپانی Frozen Lake Games و Tendokore که یک ادای احترام شایسته به بازیهای رانندگی کلاسیک دهه ۸۰ میلادی محسوب می شود و اگر مشکلات آن را نادیده بگیرید، به خوبی می تواند خواسته های شما را برآورده سازد. آیا شما نیز به همراه دیگر بازیکنان باید در این سفر همراه شوید یا نه اینکه از ادامه راه باز می مانید؟ برای یافتن پاسخ این سوال در وب سایت Gamingles با ما همراه باشید.
اولین چیزی که در هنگام ورود به بازی Seaside Driving بیشتر از همه نظر من را به خودش جلب کرد، گرافیک به سبک Retro محیط ساحل بود. رنگها، فونتها، انتخاب سبک های گرافیکی – همه چیز در کنار هم قرار میگیرد و حس تجربه یک عنوان کلاسیک رانندگی را ایجاد میکند.
به طوری که دائما احساس می کنید اقیانوس دقیقاً در گوشه و کنار شما است و شما را دعوت میکند با یک اتومبیل قدیمی متعلق به دهه ۸۰ میلادی، در امتداد ساحل سفر کنید، به امواج گوش دهید و احساس کنید غروب خورشید واقعا در حال رخ دادن است. با اینکه این موضوع اینقدر ساده است که نیازی به فکر کردن ندارد، اما برای من واقعا اهمیت دارد و عاشق این ویژگی بازی هستم. البته یک مورد دیگر هم وجود دارد که برجسته و حتی بهتر است: موسیقی. این یک ترکیب عالی بین سبک های synthwave، چیلویو و شاید حتی اشارهای به موسیقی پاپ شهری است. در هر صورت، کاملاً با محیط و اتمسفر کلی بازی مطابقت دارد. اما گاهی اوقات این موسیقی ها ناگهان قطع می شوند و هیجان کلی گیم پلی را برای چند لحظه کوتاه مختل می کنند.
گیم پلی این بازی شباهت زیادی به عناوینی مانند Outrun دارد و اگر آن را تجربه کرده باشید، با کلیات مکانیزم ها آشنایی کامل خواهید داشت. با در اختیار داشتن یکی از ۹ اتومبیل بازی که هر کدام از نظر سرعت، هندلینگ و شتاب متفاوت است، تا زمانی که ممکن است در یک جاده حرکت خواهید کرد. این جاده محدود است و زمانی که شما دچار سانحه یا تصادف شوید، سفر تفریحی شما به پایان می رسد. علت این شکست می تواند هر چیزی باشد، از برخورد با برآمدگی نابهنگام یک سنگ گرفته تا فرو رفتن در آب و حتی تصادف با اتومبیل هایی که بر سر راه شما ظاهر می شوند.
تمامی مسیرها یا جاده های بازی Seaside Driving به طور تصادفی تولید می شوند و با هر بار مردن، شرایط جاده ای جدیدی ایجاد می شود تا از یکنواخت شدن گیم پلی، تا جایی که امکان دارد جلوگیری شود. این یک ویژگی قابل توجه است که در کمتر بازی رانندگی مستقلی با آن مواجه شده ام. در حین رانندگی باید یکسری سکه ها را جمع آوری کنید تا از این طریق بتوانید به ماشین ها و جاده های جدید دسترسی پیدا کنید. یک آیتم جالب برای دریافت راحت تر سکه ها در نظر گرفته شده که یک آهنربا می باشد. به کمک این وسیله بدون نزدیک شدن به سکه ها می توانید از راه دور تمامی آنها را جمع آوری کنید.
متأسفانه به نظر نمی رسد که طرح کنترلی رانندگی بازی چندان جالب باشد، عناوین مشابهی مانند Outrun و Slipstream با ارائه طرحهای کنترل نسبتاً ساده که نیاز به ظرافت خوبی دارند، موفق میشوند مسیر خود را پیدا کنند. اما با اینکه بازی Seaside Driving اصول اولیه را بر روی کاغذ آورده است – همه چیز با کلیدهای جهت نما انجام می شود و فقط ترمز، شتاب گیری و فرمان یکی از نگرانی های شما هستند.
این نقطه ضعف، وقتی با سیستم دوربین بازی همراه می شود، شرایط بسیار ناخوشایندی را ایجاد می کند. لحظاتی در بازی وجود دارد که دوربین ماشین ما را به سمت راست پایین صفحه پرتاب می کند، در حالی که انبوهی از جاده های باز در پیش روی چشم قرار دارند. از آنجایی که شما حتی نمی توانید شخصیت خود را در زمان وقوع این اتفاق ببینید، این باعث می شود که بازی در این لحظات غیرقابل بازی باشد.
حرف آخر
Seaside Driving می توانست یک تجربه رانندگی آرکید فوق العاده خوب باشد، اما برخی کمبودها و مشکلات آن نظیر دوربین، تمام تلاش خود را انجام می دهند تا ناراحتی مخاطبین را برانگیزند. من مطمئن هستم مواردی مانند دورنمای احساس تعطیلات ساحلی و موسیقی های زیبا، تنها چیزهایی هستند که شما را متقاعد کرد بازی را تجربه کنید. در غیر اینصورت چیز قابل توجه دیگر در مورد این بازی وجود ندارد که بتواند انگیزه کافی را در شما ایجاد کند، البته شاید سبک هنری جذاب آن به تنهایی بتواند سهم خود را در افزایش جذابیت بازی ایفا کند.
Verdict
Seaside Driving could have been an incredibly good arcade driving experience, but some of its shortcomings and problems, such as the camera, do their best to annoy the audience. I’m sure things like the beach vacation feeling perspective and beautiful music are the only things that convinced you to play the game. Otherwise, there isn’t much else remarkable about this game that can motivate you enough, although perhaps its attractive art style alone can play its part in increasing the appeal of the game