اغلب بازی بازان و گیمر های سرتاسر دنیا از این که بازی های با بودجه متوسط و به اصطلاح AA که در زمان کنسول های خاطره انگیز پلی استیشن ۲ و ایکس باکس بسیار فراوان بودند و دنیای نسل پنجم گنسول ها را در دست داشتند، دیگر وجود ندارند، ابراز تاسف می کنند، اما در سال ۲۰۲۰ وجود این بازی ها دیگر دور از انتظار نبودند. ناشرانی مانند THQ Nordic، Focus Entertainment، Nacon، و Modus Games بودجه‌ای هنگفت را به استودیوهای کوچک و متوسط محتلف و توسعه دهندگان انفرادی اختصاص می‌دهند تا عناوین بزرگ و جاه‌طلبانه و حتی در بعضی مواقع بسیار شیک و بزرگ در حد بازی های AAA امروزی بسازند. این بازی ها از دید بسیاری از مردم و گیمرهای امروزی حتی با وجود شاهکارهای امروزی کوچک و بزرگی که در حال تولید هستند، بهترین بازی های ارائه شده و تولید شده در سطح مدیوم ویدئو گیم هستند. ساخته جدید Replay Game Studios یکی از همین عناوینی است که مخاطبان را مجذوب خود کرده است. در ادامه با بررسی بازی Soulstice توسط وب سایت Gamingles همراه باشید.
بازی Soulstice توسط یک استودیوی بازی سازی ایتالیایی مستقل توسعه داده است، اما شبیه به بازی هایی است که توسط شرکت های ژاپنی و سازندگان شان همانند بازی ساز معروف یعنی هیدتاکا میازاکی است می رسد. عنوان بازی و همچنین دیدن عکس های آن می تواند شما را گول بزند و گمان کنید که این بازی یک عنوان Soulslike (سولز لایک به عناوینی گفته میشود که درجه سختی بالایی دارند و سبک آن ها به عناوین میازاکی یعنی سری Dark Souls شباهت دارند، در واقع به همین خاطر به آنها سولز لایک میگویند، که به معنای همانند سولز هست) است، اما در حقیقت ای بازی شباهت بسیاری به عنوان Devil May Cry دارد. از همان شروع بازی، Soulstice الهامات خود را از چشم مخاطبان پنهان نمی کند و اصلا به نظر نمی رسد که قصد چنین کاری را هم داشته باشد. شروع بازی هیجان انگیز است و سرعت بالایی دارد اما پس از آن بازی آرام می شود و شما را با محیط بازی آشنا میکند. بازی یک افتتاحیه جذاب و هیجان انگیز را پیش روی مخاطبش قرار میدهد تا او را به ادامه دادن بازی تحریک کند، جهان و شخصیت‌های بازی Soulstice خلاقانه و بسیار عمیق طراحی شده‌اند و همچنین سناریوی جالبی در بازی وجود دارد که برای علاقه مندان به کاوش در محیط بازی و خرده داستانک های موجود که میخواهند از رمز و رازهای جهان آن با خبر بشوند و داستان را عمیق تر درک کنند یک پوئن مثبت است.
نحوه ارائه داستان بازی نیز الهام گرفته از انیمه ها و مانگاهای معروف دنیا مانند برسرک است (که از قضا بازی های میازاکی و بسیاری دیگر از بازی های هم سبک از این مانگا الهام گرفته اند). داستان بازی همچنین دارای مفاهیم و فرا متن های بسیار عمیق و جاها شگفت انگیزی است در رابطه با روابط سمی از هر نوع آن و با هر نوع آدم، بازی پر است از کات سین ها و ارائه دیالوگ ها که به پیشبرد داستان کمک شایانی کرده است. با توجه به بودجه کم ساخت بازی وجود چنین کات سین های طولانی و همچنین صدا پیشگی خوب بازیگران، تحسین برانگیز و قابل ستایش است. محیط بازی و شهری که داستان در آن جریان دارد بسیار خوب طراحی شده است و اتمسفر وهم آور و مالیخولیایی بسیاری را به مخاطب منتقل میکند و با توجه به اینکه بازی با بودجه ای بسیار کم (نسبت به سایر آثار امروزی) تولید شده است، طراحی چنین خوبی واقعا شگفت انگیز است و باید تیم سازنده را به خاطر چنین طراحی های خوبی تشویق کرد.
گیم پلی بازی هم وضعیت مشابهی دارد و تقریبا کم نقص است. مبارزات درجه سختی معقولی دارند و سیستم مبارزات هم مخاطب را بسیار به یاد بازی Bayonta می اندازد. مشکل اصلی گیم پلی بازی در دوربین آن است. دوربین بازی به شدت بد است و می توان به تجربه بازی صدمه بزند. در بسیاری از مواقع هنگام مبارزه دوربین به یک باره جا به جا می شود و یا درست در جای مورد نظر قرار نمی گیرد. تمام این موارد باعث می شود تا هنگام مبارزه با دشمنان و در جای حساس ناسزا های بسیاری از زبانتان بیرون بیاید. دوربین بازی موردی نیست که بتوان از آن چشم پوشی کرد زیرا به قدری آزار دهنده است که حتی لذت مبارزه های خوب بازی را هم از شما میگیرد. به غیر از دوربین، باقی موارد در گیم پلی وضعیت خوبی دارند. طراحی هوش مصنوعی دشمنان در درجه های سختی مختلف، مناسب است و شما با چالش های متفاوت و جذابی در بازی مواجه خواهید شد. سیستم مبارزات بازی هم بی نقض طراحی شده است و بازی در این زمینه هم با توجه به بودجه کمی که دارد، شگفت انگیز است. اما حیف که تمام این موارد مثبت زیر سایه دوربین بد بازی قرار میگیرند و تجربه این موارد را هم خراب می کنند.
صداگذاری بازی وضعیت بسیار خوبی دارد. صدا پیشگی و همچنین موسیقی های بازی دست کمی از یک شاهکار ندارند. بازیگران بازی به شدت قوی ظاهر شده اند و در زمینه های شخصیت پردازی و انتقال داستان بازی و همچنین حس شخصیت ها، به کمک داستان می آیند تا داستان بازی بیش از پیش جذاب شود و مخاطب را با خود همراه کند. موسیقی های بازی هم به شدت قوی کار شده اند و اتمسفر بازی را به بهترین نحو منتقل میکنند.
حرف آخر
بازی Soulstice با توجه به بودجه محدودی که داشته و یک بازی AA به حساب می آید، در زمینه داستان گویی و صداگذاری بدون نقض عمل کرده است و شما را شگفت زده خواهد کرد. اما افسوس که دوربین افتضاح بازی آن را از تبدیل شدن به یک بازی کامل باز میدارد اما در باقی موارد بازی عملکرد قوی داشته و تجربه آن به گیمر هایی که به این سبک بازی علاقه دارند توصیه میشود.
Verdict
Considering the limited budget it had and being an AA game, Soulstice has acted without violation in terms of storytelling and voice acting and will surprise you. But unfortunately, the terrible camera of the game prevents it from becoming a complete game, but in other cases, the game has a strong performance and its experience is recommended to gamers who are interested in this style of game.
