نکرومنسر یا به زبان خودمانی همان احضار گر مردگان که یک شخصیت محبوب در همه بازیهای RPG محسوب می شود، دهه‌هاست که با فانتزی قدرت خالص خود، چه در حال زنده کردن مردگان در بازی Arcanum باشد و چه در حال رهبری انبوهی از اسکلت‌ها در Diablo 2، مابین زیادی را مجذوب خود کرده است. داشتن توانایی‌هایی که بین مرگ و زندگی معلق هستند، رهبری ارتش‌های مردگان متحرک و آزمایش اسراری که بهتر است پنهان نگه داشته شوند، همگی واقعا هیجان‌انگیز هستند.
با وجود جذابیت گسترده‌ی نکرومنسِر، بازیهای نسبتاً کمی انگیزه‌های پشت این هنر شوم را بررسی می‌کنند. چرا کسی باید نکرومنسی را انتخاب کند؟ چقدر بر روح او تأثیر می‌گذارد؟ بازی The Necromancer’s Tale ساخته‌ی Psychic Software مستقیماً به این قلمرو روایی کمتر شناخته‌شده می‌پردازد. حتی با اختصاص چند ساعت روی این بازی، متوجه می شوید خودش را به عنوان یک بازی نقش‌آفرینی روایی فوق‌العاده جذاب ثابت می‌کند، اما در مرحله اجرا دچار مشکل می‌شود. در ادامه با نقد و بررسی این بازی در Gamingles با ما همراه باشید.
این یک بازی نقش آفرینی مختص کامپیوتر یا اصطلاحا CRPG است که با الهامات آشکار از Disco Elysium و The Life and Suffering of Sir Brante ساخته شده و شما را تشویق می‌کند که علاوه بر امکان زنده کردن مردگان، بهای آن را نیز در نظر بگیرید. پس از انتشار یک نسخه آزمایشی موفق، این پروژه پرشور توسط یک شرکت کوچک مستقل در ۱۷ جولای ۲۰۲۵ منتشر شد.
The Necromancer’s Tale شما را به نسخه‌ای متفاوت از اروپای قرن هجدهم می‌برد، جایی که در آن، سیاست، کیمیاگری و جادوگری به شیوه‌های خطرناکی با هم تلاقی دارند و آرمان‌های روشنگری با خرافات باستانی در تضاد هستند. شما نقش آخرین عضو زنده خانواده Van Elstrik که قبلاً مورد احترام بودند را بر عهده می‌گیرید. همانطور که برای خانواده‌های اشرافی مرسوم بود، شما در کودکی از خانه تبعید شدید و سال‌ها بعد پس از مرگ غیرمنتظره و غیرقابل توضیح پدرتان به خانه بازگشتید.
اما آنچه که به عنوان یک بازگشت رسمی به خانه آغاز می‌شود، در نهایت به چیزی بسیار پیچیده‌تر و شوم‌تر تبدیل می‌شود. شخصیت‌های اولیه، خاطرات و قطب‌نمای اخلاقی ون الستریک در سراسر طرح جامع تعاملی بازی مشخص می‌شوند. این بخش بازی، ویژگی‌های شخصیتی کاراکتر اصلی شما را مشخص می‌کند و از بیان یکسری متن ساده فراتر می رود. اینکه آیا شما یک فرد دانشگاهی دسترس ناپذیر هستید؟ یک فرد کنجکاو اما نجیب و محتاط؟ یا کسی قبلاً وسوسه قدرت شده است؟ این گزینه‌ها تأثیر ظریفی بر روابط، انتخاب‌ها و حتی صدای شخصیت اصلی در طول بازی دارند.
این عنوان با بسیاری از بازیهای نقش‌آفرینی متفاوت است، زیرا به شدت به روایت متکی است. به طوری که اکشن سریع را فدای روایتی آهسته و جذاب می‌کند که صبر را می‌طلبد و پاداش می‌دهد، و صدها هزار کلمه مکالمه و روایت برای بیان دارد. در واقع The Necromancer’s Tale با کاوش در یکسری متون، گفتگو با شخصیت‌های مرموز و آزمایش آیین‌هایی که اخلاق را در هم می‌آمیزند، تصویری پیچیده و تاریک از قدرت و فداکاری ارائه می‌دهد.
اگرچه می‌توانید تسلیم جذابیت جادوگری نشوید، اما به نظر می‌رسد که انجام این کار از جذابیت اصلی بازی می‌کاهد. به طوری که با شروع انجام مراسم، حفاری مقبره‌ها و مجبور کردن اطرافیانتان برای دسترسی به دانشی که ممنوع است، طرح داستان پیچیده‌تر می‌شود. دوستان می‌توانند از دنیا بروند. ممکن است عاشقان خیانت کنند یا فریب بخورند. دنیای واقعی ممکن است شروع به تغییر کند، و نه همیشه به شکلی مثبت. این بازی شما را با عواقب آن روبرو می‌کند، علاوه بر این به شما اجازه می‌دهد تا تخیل جادوگر را کاوش کنید.
قاب‌بندی متمایز روایت یکی از قابل توجه‌ترین ویژگی‌های گیم پلی این بازی است. کل داستان در زمان گذشته ارائه می‌شود، گویی ون الستریک از دیدگاهی دور و پشیمان، سقوط خود به تاریکی را بازگو می‌کند. بازی به لطف روایت به سبک خاطرات خود، که توسط دیالوگ‌های فوق‌العاده منحصر به فردی که از طریق صدای ذهنی شخصیت اصلی فیلتر می‌شوند، پشتیبانی می‌شود، لحنی تأمل‌برانگیز و ادبی دارد. شما فقط فعالیت‌ها را انتخاب نمی‌کنید؛ بلکه خاطرات شخصیت اصلی از وقایع را نیز انتخاب می‌کنید که ممکن است ناشیانه، خنده‌دار یا اغلب بی‌ربط باشد.
برخلاف سایر CRPGها، این رویکرد روایی فضایی منحصر به فرد ایجاد می‌کند.همیشه این حس وجود دارد که شخصیت در تلاش است تا گذشته خود را آشتی دهد یا در مورد آن توضیح دهد، چه در حال سرقت از یک قبر در زیر نور ماه باشند و چه در حال گذر از لحظات دشوار دادگاه. The Necromancer’s Tale اساساً یک بازی نقش‌آفرینی روایی است که حول محور پیشرفت آیینی، اکتشاف و تحقیق می‌چرخد. رمزگشایی یک طلسم یا آیین مخفی معمولاً تمرکز هر فصل است.
برای پیشرفت، باید به بحث‌هایی که میان NPCها رد و بدل می شود، توجه زیادی داشته باشید، خطوط داستانی را دنبال کنید و در داستان نکرومنسر قضاوت کنید. اگر یک سرنخ مهم را از دست بدهید یا نتوانید از تمام گزینه‌های گفتگو با شخصیتی که به نظر مرتبط نمی‌رسد استفاده کنید، ممکن است به دام بیفتید و ندانید چه کاری باید انجام دهید. اگرچه این موضوع گاهی اوقات می‌تواند آزاردهنده باشد، اما به بازی جذابیت غنی و قدیمی RPG می‌بخشد، به خصوص برای کسانی که از داستان‌سرایی به سبک کارآگاهی و غوطه‌وری لذت می‌برند.
از لحاظ گرافیک، The Necromancer’s Tale سبک بصری متنوعی دارد. آثار هنری دوبعدی آن خیره‌کننده است، به ویژه صفحات کتاب جادوی آن. یکی از قابل توجه‌ترین جنبه‌های بازی، هاله ای است که در هر نماد، علامت و صفحه کتاب نفوذ می‌کند. وقتی به محیط سه‌بعدی تغییر می‌دهید، کنتراست شگفت‌انگیز است. البته به لحاظ کلی کیفیت جزئیات گرافیکی بازی واقعا پایین تر از حد انتظار است.
با این حال، صدا عملکرد بهتری دارد. مقدمه بازی به طرز استادانه‌ای بیان شده است و صدای هر NPC با میزان مناسبی از گرما، خطر یا جذابیت منتقل می‌شود. مانند یک داستان گوتیک باستانی که با صدای بلند خوانده می‌شود، شما را در جهان غرق می‌کند. اما پس از این، بخش بزرگی از بازی به موسیقی محیطی یکنواخت و جلوه‌های صوتی پراکنده متکی است. آنها به ندرت برجسته می‌شوند، حتی اگر مطمئناً در ایجاد فضای تاریک و دلگیر نقش دارند. لحن بازی می‌توانست در طول مدت زمان ۲۰ ساعته‌اش با طیف وسیع‌تری از موسیقی متن تقویت شود.
حرف آخر
The Necromancer’s Tale برخلاف بسیاری از عناوین هم سبک خود، یک تجربه عمیقاً دلهره‌آور است. این بازی نمی‌پرسد که چه تعداد روح یا اسکلت می‌توانید احضار کنید، بلکه از شما می‌پرسد که برای انجام این کار حاضرید چه بهایی بپردازید و آیا وقتی همه چیز تمام شد، هنوز خودتان را شناخته اید یا خیر. مخصوصا من عاشق این ویژگی بازی هستم که قبل از وقوع یک اتفاق ماوراءالطبیعه ناگهانی، چقدر ریشه‌دار به نظر می‌رسد و باعث می‌شود هیجان‌زده شوم که ببینم داستان و افسانه‌ها چگونه حول این ماهیت دوگانه تاریخ و فانتزی پیش می‌روند. کاملاً واضح است که این یک بازی مستقل با بودجه و تیم کوچک است، اما بازی‌ای است که توسعه‌دهندگان در آن از نقاط قوت خود استفاده کرده‌اند و از منابعی که در اختیار دارند به خوبی استفاده کرده‌اند. خود دنیای بازی مهیج، انتخاب‌ها قابل توجه و طرح داستان، جذاب است. با این حال، مکانیک‌های ناخوشایند، مبارزات بی‌روح و مشکلات فنی این مزایا را تضعیف می‌کنند و باعث می‌شوند بازی حتی در زمان عرضه هم بی‌کیفیت به نظر برسد. اگرچه هدف آن جذاب است، اما پیاده‌سازی آن اغلب انتظارات را برآورده نمی‌کند.
Verdict
Unlike many titles in its genre, The Necromancer’s Tale is a deeply harrowing experience. It doesn’t ask how many ghosts or skeletons you can summon, but rather what price you’re willing to pay to do so, and whether you’ll still know yourself when it’s all over. I especially love how grounded the game feels before a sudden supernatural event occurs, making me excited to see how the story and lore will unfold around this dual nature of history and fantasy. It’s clear that this is an indie game with a small budget and team, but it’s one where the developers have played to their strengths and used the resources at their disposal well. The world itself is exciting, the choices are compelling, and the plot is engaging. However, clunky mechanics, lackluster combat, and technical issues undermine these advantages, making the game feel shoddy even at launch. While the intent is compelling, the implementation often falls short of expectations
