در ژوئن ۲۰۲۱، در جریان برگزاری رویداد “Summer Game Fest” با نسخه نمایشی یک بازی جذاب به نام The Tale of Bistun از توسعه دهندگان هلندی Black Cube Games روبرو شدم. این نسخه دمو من را بسیار تحت تاثیر قرار داد و از آن زمان تاکنون منتظر انتشار این بازی روی کنسول نینتندو سوئیچ و بررسی کامل آن بودم. این بازی ابتدا در سال ۲۰۲۲ برای پلتفرم های میکروسافت منتشر شد و اکنون پس از گذشت حدود سه سال در ۲۱ ژانویه ۲۰۲۵ برای Nintendo Switch منتشر شده است.
این عنوان حتی در زمان انتشار اولیه خود با سر و صدای کمی منتشر شد که من کاملاً از عرضه آن برای نینتندو غافل شدم. سوال بزرگ من این است که آیا ارزش صبر کردن را داشت؟ در ادامه در وب سایت Gamingles با من همراه باشید تا در بررسی «داستان بیستون» به این سؤال پاسخ دهم.
The Tale of Bistun که به عنوان یک بازی داستان محور اکشن-ماجراجویی ایزومتریک بر اساس داستانی غم انگیز از افسانه ایرانی به نام «خسرو و شیرین» توصیف شده است، زیبایی بصری قابل توجهی دارد. با اینکه نگاه کردن به گرافیک آن خیلی خیره کننده نیست، اما با توجه به کوچک بودن تیم توسعه دهنده، از کیفیت بالایی برخوردار است و همراه با موسیقی سنتی شگفت انگیز فضایی را ایجاد می کند که برای انتقال داستانی که گفته می شود به خوبی کار می کند.
داستان بازی از جایی آغاز می شود که یک سنگ‌تراش که از خواب بیدار می‌شود، متوجه می شود هیچ خاطره ای از گذشته ندارد تا بتواند هویت خود و گذشته‌اش را کشف کند. کوهی که او خود را در آن می‌یابد، نابود شده و از او خواسته می‌شود که با حیات وحش محلی که اکنون ضد او هستند بجنگد و درختان را از کریستال ماوراء طبیعی که زندگی را از آنها می گیرد، آزاد کند. در این لحظات، زمزمه تقریباً آشنا یک راوی ناشناس مدام از او التماس می کند که بیشتر به داخل کوه تونل حفر کند. اما آیا این کار، حقیقت وضعیت او را آشکار می کند؟ یا آیا او خطر رودررو شدن با حریف وحشتناکی که به نام بیستون شناخته می شود را دارد؟ در اینجا قصد ندارم جزئیات بیشتری از داستان این بازی را بیان کنم و شما را رها می‌کنم تا خودتان ادامه ماجرا را دنبال کنید.
یکی از ویژگی های برجسته The Tale of Bistun، روایت داستان آن است که در یک کلام، عالی است! تمام صداگذاری راوی آنقدر استاندارد است که به راحتی می توان در داستانی که گفته می شود غرق شد. موسیقی متن محیطی آنچنان استاندارد بالایی ارائه می دهد که حتی می توان صدای خش خش باد را از میان برگ های درختان، پرندگان عجیب و غریب و سرگردانی حیواناتی که تنها در پس زمینه به عنوان تزئین ظاهر می شوند، شنید. البته طیف موسیقی سنتی ایرانی که در طول بازی به نمایش گذاشته شده است واقعاً چشمگیر است و می تواند با پیشنهادات توسعه دهندگان به مراتب بزرگتر رقابت کند.
گیم پلی شامل عبور از مناظر مختلف و نبرد با دشمنان است که به عنوان “نبرد تن به تن تاکتیکی سریع” توصیف می شود. مبارزه ساده است (بر اساس دو دکمه) اما سرگرم کننده است. در شروع فقط دو تبر به شما داده می شود، اما به زودی می توانید به یک کلنگ قوی تر و در نهایت یک سلاح سنگین که من دوست دارم از آن به عنوان “MC Hammer” یاد کنم، مجهز شوید. دشمنانی که با آنها مواجه می شوید، از غول‌های کوچک و پرندگان مردارخوار گرفته تا شوالیه‌هایی با نیزه‌ها، غول های آدم خوار و دیوهای غول‌پیکر را شامل می شوند.
پیشرفت در بازی با یک «توانایی فعال» قدرتمند برای هر نوع سلاح پاداش داده می‌شود که با افزایش تعداد دشمنانی که با آنها روبرو می‌شوید، به طور فزاینده‌ای مورد نیاز می‌شود. یک نوار مخصوص در این حملات ویژه تعبیه شده است، بنابراین دویدن، طفره رفتن و غلتیدن ملکه ذهن شما می شوند، در حالی که منتظر می مانید نوار مربوطه دوباره پر شود.
شایان ذکر است که سلاح ها فقط در مکان های خاصی قابل تغییر هستند و نمی توان آنها را به دلخواه تغییر داد. دنبال کردن یک پرنده رنگارنگ در اطراف کوه به شما نشان می دهد کجا باید بروید، بنابراین لازم است از تاقچه ها و سرسره ها عبور کنید، خاطرات خود را در صورت صخره ها حک کنید و مجسمه هایی از شخصیت های اصلی گذشته خود ایجاد کنید.
زمانی که همه چیز در نهایت پس از یک نبرد سه مرحله ای خوب طراحی شده آشکار می شود، The Tale of Bistun از شما می خواهد یک انتخاب بسیار مهم را انجام دهید و البته در اینجا بازی به پایان می رسد. آنقدر به اتفاقی که افتاده بود علاقه مند بودم که برگشتم و انتخاب دیگری کردم تا ببینم چه اتفاقی می افتد. انجام این کار بدون نیاز به تکرار زیاد آسان بود که نشان می دهد توسعه دهندگان می خواهند بازیکنان به عقب برگردند و هر دو پایان را ببینند.
حرف آخر
در پایان باید اعتراف کنم بازی The Tale of Bistun مرا بسیار تحت تاثیر قرار داد. مطمئناً بازی‌های مشابه بزرگتر و بهتری وجود دارند که شاید حتی برخی از آنها دارای مکانیک‌های گیم‌پلی محدود و کمی تکراری باشند، اما فکر می کنم این عنوان مستقل با توجه به قیمت خود، ارزش بررسی را دارد. این یک داستان کلاسیک است که شنیدن آن لذت بخش بوده و به گونه ای ارائه می شود که مخاطب را تحت تاثیر قرار دهد. به ندرت پیش می آید که قطعه ای از فرهنگ ایرانی با استفاده از رسانه بازی های ویدئویی بیان شود و این اثری است که توسعه دهنده Black Cube Games باید به آن افتخار کند.
Verdict
In conclusion, I must admit that The Tale of Bistun left me very impressed. There are certainly bigger and better games out there, some of which may even have limited and repetitive gameplay mechanics, but I think this indie title is worth checking out for its price. It’s a classic story that’s enjoyable to listen to and presented in a way that will leave an impression on the audience. It’s rare to see a piece of Iranian culture expressed through the medium of video games, and this is something developer Black Cube Games should be proud of
