تا صحبت از بازی های سبک Fighting می شود همه ما به یاد بازی های بزرگ این سبک می افتیم که همه ما شناسیم اما این بازی ها روز به روز تغییری نمی کنند و سعی میکنند فقط با تقویت گرافیک کاربر را جذب خود کنند که این کار اشتباه است چرا که کاربر با گیم پلی جذاب تر خوشنود میشود، در این حین بازی هایی مانند Dragon Ball FighterZ هستند که با اینکه در سبک Fighting میباشند، در آنها چیزی جدید و جالب دیده میشود، در آنها تغییراتی دیده میشود که در بازی دیگری نیست ، در آن تنوع دیده میشود، اگر اهل بازی های Fighting هستید و از بازی های همیشگی این سبک خسته شده اید با نقد و بررسی بازی Dragon Ball FighterZ از تیم Gamingles با ما همراه باشید.
بگدارید کمی راجع به مسایل عمومی این بازی صحبت بکنیم چیز های کلی این بازی که خیلی از آنها از کاور بازی هم قابل تشخیص است، کمپانی Bandai Namco پیشینه بلندی در ساخت بازی‌های اقتباسی از انیمه دارد مثل همیشه وظیفه ساخت عنوان جدید را بر عهده گرفته و این بار در بخش گیم‌پلی کمی نسبت به عناوین پیشین، تا قسمتی سنت‌شکنی کرده است، در این بازی با کاراکتر های انیمه ای سر و کار دارید همانطور که Bandai Namco همیشه این کار را کرده است و انیمه را داخل بازی های رایانه ای اورده است که البته چیز بدی نیست و بسیار طرفدار دارد در این بازی هم شاهد این قضیه هستیم و شما باید با کاراکتر هایی که از انیمه های ژاپنی آمده اند بازی کنید، پس اگر اهل انبمه نیستید شاید از این بازی خوشتان نیاید اما ما به شما پیشنهاد میکنیم که تا آخر این نقد و بررسی را بخوانید تا شاید جدای مسایل انیمه ای بازی از چیز های دیگر این بازی خوشتان بیاید و به سراغ این بازی بروید و چه بسا که به انیمه هم علاقه مند شدید.
اما چیزی که به یک بازی شکل و شمایل میدهد داستان آن است، چیزی که بازی های این شرکت معمولا در آن عالی بوده اند و امیدواریم در این یکی نیز سر بلند از این قضیه بیرون بیایند، در بازی Dragon Ball FighterZ داستان راجع به پسری هست با دم میمون که با یک عدد شاتل فضایی وارد منطقه‌ای در کشور چین میشود و از قضا نزدیک یک مدرسه هنرهای رزمی فرود می‌آید. اسمش را به خاطر دم مبارکش گوکو می‌گذارند (این نام به یک میمون افسانه‌ای در اساطیر ژاپن تعلق دارد، مثل رخش که نام یک اسب افسانه‌ای در اساطیر کشور ماست.) او در این مدرسه تمام راز و رمزها و جادوهای هنرهای رزمی را یاد می‌گیرد و در ده سالگی به وسیله دختری به اسم بلما از راز هفت گوی اژدها باخبر میشود. هفت گوییی که با به دست آوردن آنها میتوان اژدهایی را احضار کرد و یک آرزو از آنها خواست، اما کار به همینجا ختم نمی شود، گوکو بعدها بزرگ میشود و زن و بچه دار میشود و بعد متوجه میشود که هدف اولیه فرستادن او به زمین از سیاره‌اش، فتح این سیاره بوده چرا که زیستگاه خودشان (سیاره‌ای به نام وجیتا) نابود شده است. او در انتهای قسمت دوم جان خود را فدا میکند تا پسرش و زمینیان را در برابر الباقی قبیله سایانی که بعد از شکست خوردن ماموریت او حالا خودشان به زمین حمله کرده‌اند، نجات دهد. دوستان او با آرزو کردن پیش اژدها گوکو را دوباره به زمین باز می‌گردانند و آنها با دشمنی به اسم فریزا روبرو می‌شوند که مسول نابود کردن سیاره ویجتا است. یکی از ساکنین کنونی که از قضا نامش وجیتاست به گوکو می‌پیوندد و دوتایی بعد دادن تلفات بسیار در بین دوستانشان، فریزا را شکست می‌دهند. شاید داستان بازی به نظر ساده برسد اما باید به شما بگوییم که اینطور نیست و در این بازی شاهد داستانی قوی و خوب هستیم، خب البته نباید انتظار داستان های بسیار قوی را در این سبک یعنی Fighting داشت اما همین داستانی که در این بازی وجود دارد واقعا قوی است و خوب کار شده است.
خیلی از ما به شخصه خوده من تا قبل از بازی کردن این عنوان فکر میکردم که عمر بازی های Fighting تمام شده و دیگر چیزی وجود ندارد که بشود به آنها اضافه کرد و این فقط بهبود گرافیک است که در نسخه های بعدی آنها اضافه میشود اما با بازی کردن این عنوان متوجه خواهید شد که به شدت اشتباه میکردید و در این سبک کلی جای پیشرفت وجود دارد چرا که کنترل مبارزات در عین سادگی، پیچیدگی‌هایی هم دارد که آن را برای هر دو قشر آماتور و حرفه‌ای گیمرها هیجان انگیز کرده است. با طی کردن مرحله‌های طولانی و جامع بخش تمرین در بازی میتوان روی تک تک حرکت کاراکترها تسلط کافی داشت و از آنجایی که ۲۱ شخصیت در کل در بازی حضور دارند (رقمی که نه زیاد است و نه کم و البته احتمالا از طریق کاراکترهای قابل خریدن در DLCهای آینده به آن اضافه خواهد شد) انجام این تمرین‌ها چندان طول نمی‌کشد، ولی با این حال همین که این عنوان ثابت کرده است که این سبک هنور رنده است و پیشرفت میکند خودش خیلی خوب است.
چیزی که در گیم پلی این بازی وجود دارد و آن را خیلی زیبا تر کرده است نوار انرژی شما است، این نوار در صورتی که پر شود شما میتوانید کلی حرکت جالب و خوب بزنید تا حربفتان را از پای در بیاورید، هیجان اصلی زمانی وارد میشود که با پر کردن نوار انرژی خود بتوانید یک حرکت ویژه را روی حریف امتحان کنید و شاهد کلیپ‌های کوتاه انیمه‌ای باشید که قدرت و شکوه ضربه شما را به تصویر می‌کشد (به عنوان مثال اشعه‌ای که به سمت طرف مقابل پرتاب می‌کنید به آسمان می‌رود و شما شاهد نصف شدن سیارات توسط حمله‌تان خواهید بود!) اگر این ضربه‌ها را در آخر مبارزه نثار حریف کنید یک Destructive Finish بدست آورده‌اید که یک جورایی معادل همان Finish Him سری مورتال کمبت خودمان است، همان چیزی که بسیاری معروف است و از بازی Mortal Kombat الهان گرفته شده است، چیزی که در بازی Tekken هم شاهد اضافه شدنش بودیم و حالا در این بازی نیز میتوانید با یک حرکت جالب دشمن خود را از بین ببرید و از آن صحنه لذت ببرید.
در بازی کمبود هایی نیز وجود دارد، بله! بازی نمیتواند بی نقص بی نقص باشد و همیشه یک جای کار میلنگد، در این بازی در طراحی محیط ها کمبود تنوع دیده میشود، طراحی مکان‌های مبارزات از دیگر ضعف‌های بازی به شمار می‌رود و نمی‌توان از آن چشم‌پوشی کرد. دنیای چندصد قسمتی دراگون بال محیط‌های متنوع زیادی را معرفی کرده که جای بسیاری از آنها لااقل برای طرفداران خالیست، اما همین تعداد محدود در بازی به علت پویا بودن و قابل تخریب شدن این نقطه ضعف را پوشانیده‌اند. اصولا میتوان گفت که تمام ضعف‌های جزیی بازی به واسطه گیم‌پلی و اتمسفر بازی زیر سایه قرار گرفته‌اند و هایپ شدن این بازی در مسابقات EVO (بازی‌های بین‌المللی آنلاین مبارزه‌ای) حکم تایید این ادعا را دارد. بخش آنلاین بازی جزو بی‌نظیرترین بخش‌های آن به شمار می‌رود و کاراکترهای مختلف با Levelهای گوناگون در سرورهای قدرتمند بازی دمار از روزگار همدیگر درمی‌آورند. طرفداران اصلی انیمه این تیزبینی سازندگان را نیز از دست نمی‌دهند که دیالوگ‌های رد و بدل شده حین مبارزات کاراکترها، با توجه به شخصیت‌های در حال نزاع با یکدیگر تفاوت دارد و چقدر به دل میچسبد، با اینحال بازی بسیار خوب کار شده است و ما باگ و مشکل جدی در آن ندیدیم که این خودش در این نسل بازی های رایانه ای که همه بازی ها پر از باگ و مشکل هستند خیلی خوب است که بازی باگ نداشته باشد و با کمبود تنوع در طراجی محیط های مبارزات در بازی نیز میتوان کنار آمد و چیز خیلی آزار دهنده ای نسیت.
حرف آخر
Dragon Ball FighterZ یک نشانه است از اینکه سبک Fighting هنوز تمام نشده و به پایان عمر خود نرسیده است و هنوز هم کلی ایده وجود دارد که میتواند این سبک از بازی ها رابانه ای را فوق العاده کند و پیشرفت های این سبک بازی ها فقط گرافیک آنها نباشد، با اینجال در بازی Dragon Ball FighterZ شاهد داستان خوبی هستیم که با کاراکتر های انیمه ای واقعا ترکیب خوبی شده اند و همچنین یک گیم پلی خوب مانند گیم پلی این بازی توانسته است قدرت این بازی را به نمایش بگذارد.
Verdict
Dragon Ball FighterZ is a sign of that the Fighting Genre games are not ended yet and there’s a lotta great ideas for Fighting games and developers can use them in other fighting games instead of just getting better graphics, at the end we can see an amazing storyline with anime characters in this game which’s really a good mix and also we can see a great gameplay
ارسال دیدگاه