در این مطلب با تیم Gamingles به نقد و بررسی یک Arcade Puzzler بر روی Nintendo Switch خواهیم پرداخت که توسط Lovixsama توسعه یافته و روانه بازار شده است.
ReactorX در یک سفینه فضائی می‌گذرد که پیشرانه‌های آن با مشکل رو به رو شده است و در فضا بدون امکان تغییر جهت در حال حرکت است. بازیکن در نقش تکنسین سفینه، باید پازل‌هایی را با جابجایی تعدادی باتری حل کند که باعث بازگشتن برق به آن بخش از سفینه خواهد شد.
گیم‌پلی بازی شامل عناصر مختلفی‌است که رفته رفته پس از انجام مراحل با آن‌ها رو به رو خواهید شد. اما شیوه‌ای که هر پازل در این بازی طراحی شده است به طور کلی اینگونه است که شما باید رآکتورها را به شکلی برروی خانه‌های همرنگ آن‌ها قرار دهید، که تمامی خانه‌ها روشن شوند و برق مورد نیاز آن بخش تأمین شود. به همین منظور یک نشانِ باتری نیز در سمت چپ پایین صفحه تعبیه شده است که فاصله شما را تا حل کردن پازل، نشان می‌دهد. هر چه به حل کردن پازل نزدیک‌تر باشید، باتری میزان شارژ بیشتری را نشان می‌دهد.
این عنصر در HUD بازی کمی اضافی به نظر می‌رسد و از لحاظ بازخوردی که می‌دهد واقعا در گیم‌پلی تغییری ایجاد نمی‌کند، چرا که وقتی رآکتورها را در خانه‌های همرنگ خود قرار می‌دهید، رنگ آن‌ها تغییر می‌کند و روشن‌تر می‌شود. با این‌حال وجود این نشان به جا افتادن بازی در درونمایه خود که تأمین برق یک سفینه فضائی توسط تکنسین مخصوص آن است، کمک بسزایی می‌کند.
در بازی رفته رفته اِلِمان‌های جدیدی معرفی می‌شود که روی گیم‌پلی تاثیر می‌گذارد و پازل‌ها را سخت‌تر می‌کند. در کنار نشان باتری، یک علامت آهنربا و دکمه‌ای که به وسیله آن می‌توانید این ابزار را فعال کنید قرار گرفته است.
در مراحل ابتدایی بازی آهنربا استفاده چندانی ندارد، اما در مراحل بالاتر بدون آن موفق نخواهید شد مرحله را به پایان برسانید. به طور مثال در مرحله‌ای که لیزر در بازی معرفی می‌شود، باید با قرار دادن رآکتورها در مسیر آن، آن‌ها را پیش از قرار دادن در جایگاه مناسب، شارژ نمایید. اینجاست که بدون آهنربا نخواهید توانست از لیزر قدرتمندی که برای شارژ کردن رآکتورها استفاده می‌شود جان سالم به در ببرید. با استفاده از آهنربا می‌توانید رآکتورهایی را که در جایی گیر افتاده اند و نمی‌توانید با هُل دادن آن‌ها را جا به جا کنید، به نقطه دیگری ببرید.
کنترل‌ها در بازی هیچ پیچیدگی ای ندارند، شما می‌توانید روی صفحه‌های آهنی شطرنجی که زیر پای بازیکن قرار دارند به چپ و راست یا بالا و پایین بروید و یک دکمه دیگر نیز به منظور استفاده از آهنربا در نظر گرفته شده است. بازیکن هر بار که شما جهتی را فشار دهید، یک خانه روی صفحه‌های اهنی زیرپایش جا به جا می‌شود.
گرافیک پیکسل آرتی و بسیار ساده بازی، مانند موسیقی بازی ویژگی خاصی ندارد. رنگ‌هایی که در صحنه‌های مختلف استفاده شده غالبا رنگ‌های تیره هستند اما رآکتورها و جایگاه‌های آن با استفاده از رنگ های روشن‌تر مانند قرمز و زرد طراحی شده است. در سینماتیک ابتدای بازی که داستان را مختصرا توضیح می‌دهد هم البته لباس فرمانده سفینه با رنگ قرمز طراحی شده است، اما تا انتهای بازی دیگر فرمانده را نخواهیم دید و با تکنسین و چالش‌های فراوان او، تا زمانی که به اتمام برسند خواهیم ماند.
تکنسین هنگام حرکت هیچ انیمیشنی ندارد و از آنجایی که تنها اِلِِمان است که در مراحل قابلیت راه رفتن دارد، یک انیمیشن حتی دو فِرِمی می‌توانست خروجی صیقل‌‌خورده‌تری از این بازی به مخاطب ارائه کند.
مدت زمان گیم‌پلی بازی، به خصوص اگر در حل پازل‌های مشابه آنچه در این بازی وجود دارد استعداد بالایی داشته باشید، بسیار کوتاه خواهد بود و حتی اگر استعداد چندانی نداشته باشید نیز می‌توانید این بازی را در کمتر از دو ساعت به انتها برسانید. این مدت زمان برای یک بازی پنج دلاری کمی قابل تأمل است، مخصوصا که پس از یک‌بار به انتها رساندن بازی، ارزش بازی‌کردن دوباره را ندارد، مگر اینکه واقعا از موسیقی بازی خوشتان آمده باشد!
حرف آخر
بازی ReactorX، با تمام آنچه به آن اشاره شد، چیز جدیدی برای ارائه ندارد و همان عناصر قدیمی را در درونمایه‌ای متفاوت، جذاب و البته کوتاه، ارائه می‌کند.
Verdict
To sum it up, ReactorX doesn’t have anything new to offer, but it successfully delivers the old mechanics with an interesting them for the players to experience, although this experience might just be a bit too short.
